Vuslata iki kala

Bir beden, bir nefes, bir ses olsaydım.

Olsaydım, oradan buraya ulaşan bir melodi.

Ses verseydim, bedenimin diline.

Titreyen belki, belki yumuşacık kadife misali.

Bazen esip gürleseydi avaz avaz

Bazen süt liman.

Olsaydım zikir ritminde, sıcağında nefesin.

Dokunmadan sana, senin olsaydım.

Sımsıkı mühürlenmiş dudaklardan çıkamayanı

Okusaydın gözlerimde.

Dokunsaydın yüreğime, minik ellerinle.

Dokunup, hissetseydin semah soyleyen yüreğimi.

Elini çekerken hızlanan, dokunduğunda yavaşlayan.

Bir deli oğlan yüreği oldu yürek kimi zaman

Kimi zaman, huşuya ermiş derviş yüreği.

Yaksaydı bazen, nefesim tenini

Bazen serinletse bedenindeki ateşi.

Şimdi, burada değilsin bedenen

Ve sen uzakta ama çok olmayan.

Yanı başımda ve içimde bedenimin hatta.

Sırça köşünde kalbimin.

Ey sevgili sen,

Sen beni benden alan

Ve beni bende bulan.

Hoyratlığım ile, kabalığım ile

Zaman zaman tüm hırçınlığım ile.

Nefesinden bir dem,

Yüreğinden bir ateş

Bedeninden güzellik akan kadın.

Sen ey sevgili sen

Beni benden alıp

Beni bana veren.

Kırk pınardan, kır avuç su içiren

Her yudumda can veren

Bu sabah çıktım kapıdan

Bu akşam döneceğim o kapıdan.

Vuslata kaldı 2 saat

Ama şimdi ister seni bu yürek.