Ya Birkaç Adım Yetiyorsa

Gün içinde hepimiz farklı aktivitelerde bulunuruz. Çalışma yaşamında bulunanlar bunun gereklerini yerine getirirken öğrenciler,farklı yaş grupları vs hepimiz  farklı bir şeyle meşgul oluruz. Aslında zihnimiz sürekli  yaptıklarımızdan çok yapacaklarımızı düşünür. Genelde zihnimiz ya geçmişte ya gelecektedir. ‘Şu an’ ını  yaşayanları tebrik edelim doğru yoldasınız.

Zihin çalışır: Siz yolda yürürken aklınızda akşam eve gidince yapacaklarınızı düşünebilirsiniz  bilinçdışında , siz de o anki aktivitenize devam edersiniz. Otomatik olarak yaptığımız davranışlar zihnimizin ‘enerjini  güvenli harca’ modudur. Her gün ayakkabı bağlamayı öğrenmek zorunda kalmamamız bundandır

Peki zihnimiz kendi kendini sürekli çalıştırıyorsa; fiziksel olarak günlük aktivite sırasında  /uyanıkken nelerle  meşgul edersiniz kendinizi? Eve gelir gelmez televizyonu açıp karşısına kurulanlardan mısınız..  Ev hanımıysanız eğer ; yahu ne televizyonu  evde onca iş varken oturmak mümkün mü diyebilirsiniz .. Veyahut  değerli  vaktimi sadece ve sadece spor aktivitelerime /işime/ evcil hayvanıma vs .. ayırırım da diyebilirsiniz bunların hepsi mümkün..

Burada bir farkındalık olsun diye değineceğim  durum;  Örneğin televizyon karşısındayken kaç saat oturduğunuzun farkına varıyor musunuz  mesela  uykunuz gelene kadar mı..  Bu süre zarfında gün içinde akşam yaparım dediğiniz ertelediğiniz işlere zaman ayırmak mümkün oluyor mu , kendinize  her sabah  aynı sözü verdiğiniz oluyor mu..  Gün içinde zihninizde kurguladığınız yapacaklarınızla  akşam realitede yaptıklarınızı bir daha yapmamakla ilgili

Bunların hepsini yapmayanımız yoktur ama hayatta kendimiz için olmayan o kadar çok şey yapıyoruz ki.. Düşünün bir kere eğer bir sosyal yardım kuruluşunda çalışmıyorsanız yani kaynağında ‘ insana fayda’  yoksa  şayet  çoğunluk  olarak birçok insan para ya da maaş odaklı çalışıyor çoğu kişi yaptığı işi sevmiyor. Hayatımızı devam ettirmek için para gerekli ama tamamen istemeden,gönülsüz yapılan her şey insanda zamanla duygusal yük oluyor fiziksel yorgunluğun da dışında.. Dolayısıyla ay sonu  alınacak para beklentisiyle tüm günümüzü işte geçirebiliyoruz günlük saat hesabına göre.. Yapmak istediklerimiz var ama her seferinde zaman yok ki derken buluyoruz  kendimizi. Sizi çok iyi anlıyorum çok fazla duyduğum cümleler bunlar gerek çevremden gerek bulunduğum ortamlarda, gerek uzun yıllarını aynı iş yerinde geçirmiş yaşça benden büyük biriyle konuştuğumda.. ‘’Zaman olsaydı..’’  bu cümleyi kullanıyoruz ama nasıl zaman ayıracağımızı da bilmiyoruz ya da ‘bilmiyorduk’  çünkü konfor alanımızdan çıkmak istemiyorduk.

Zaman olsa neler yapacağız ama yarım saat boşluğumuz olsa ya elimize telefonu alıyoruz sosyal medya merakından ya da yapmak istediğimiz şeyin tam tersi oluyor o anki uğraşımız.. Peki sorun nerede olabilir?  O ; ‘zaman olsa neler yaparım’  dediğiniz şeye gerçekten  isterseniz  zaman ayırabilir misiniz.. Daha önce gerçekten istediğiniz şey için konfor alanınızdan çıkıp her ne olursa olsun yaptığınız oldu mu.. Çoğu iş hayatındaki  girişimcinin hikayesini dinlediğimde iş hayatından arta kalan zamanlarında ; yıllarca bestseller kitapları satan dünyaca ünlü yazarın ev hanımıyken günlük ev işleri bittiğinde  uykusundan feragat ederek hikayeyi oluşturduğunu ve aylarca bıkmadan yazdığını, oyunculuk hayali olan orta düzey bir şirket yöneticisinin haftasonlarını doldurarak hayali için bir şeyler yapması gerektiğini  fark edenler bu örneklerim..  Her gün ufak birkaç adımla hem de.. İlk adımların neler olacağını  belirleyerek öncelikle..Hiç başlayamamış olmaktan iyi bir sonuç verebilir belki..

Sizin sahiden ‘bir gün mutlaka  bunu yapmak istiyorum ‘ dediğiniz şey ne mesela?

Bunun için küçük adımlar atmanız gerekse bunlar neler olurdu?