Ya Öcalan “Yok arkadaş, ben vazgeçtim” derse?

Dün “Sayın Öcalan” paragraflarıyla, “Yaşasın Öcalan” sloganlarıyla Öcalan’ın mektubu okundu. Öcalan’ın verdiği mesajlar olumlu, geleceğe umutla bakmak olarak yorumlandı. Apo’nun posterleri asıldı, sözde Kürdistan bayrakları sallandı falan filan.

“Bunların hepsine eyvallah ettik diyelim. Ki eyvallah edenlerdenim de. Yani sürece ne karşıyım ne de yapın yapın daha fazla yapın diyenlerdenim. Ben “bakalım ne olacak bitecek, bunu bize zaman gösterecek” diyenlerdenim.”

Bakalım zaman ne getirecek derken kendi kendime soruyorum “acaba zaman ne gösterebilir?” Diye.

Diyelim ki PKK silah bıraktı, teröristler dağdan indi. Öcalan’ın dediği gibi artık demokratik sürece geçildi. Demokratik süreç derken, yani ne için? Sözde Kürdistan için. Hedef aynı, taktik farklı. Bir şey değişecek mi?

Dağdakilere ne olacak? Mesela bir Murat Karayılan Öcalan’dan daha mı az suçlu? Ya da Cemil Bayık Murat Karayılan’a göre daha mı masumdur. Hadi Öcalan İmralı’dan çıkmadı diyelim, bunlar içeri girmeyecek mi? Girmeyecekse bunu şehit aileleri ve Türk kanadı nasıl hazmedecek? Girecekse bunlar hapse gireceğini bile bile nasıl silah bırakacak?

Tüm sorunlar halloldu diyelim. Süreç tıkırında işliyor, terör sorunu çözülüyor falan. Ama unutulan bir şey var. Öcalan şu an Türkiye Cumhuriyeti tarafından resmen Kürtlerin başı olarak tanınmış durumda. Yani onun Kürtler üzerindeki gücü, etkisi ve liderliği kullanılarak bu süreç sürdürülüyor. Öcalan ismi Türkiye’de siyasi bir aktör olarak konumlandırılıyor.

Ya Öcalan bir gün adasında, ayak ayaküstüne atıp, televizyon izlerken;

“Yok arkadaş, ben vazgeçtim” derse?

Mehmet Emin Öztürk