Ya Rab! canımı al yanına

Yaşıyorum fani dünyada, bilinmez ne haldeyim.
Geceleri uykusuz, gündüzleri mecnun divaneyim.
Esaret zincirini kıramıyor ten içindeki canım.
Gönül derdimin çaresi sonunda sende Allah'ım.

Ateşler içinde yanıyorum, bütün benliğimle,
Sanma sakın! Gönül ateşini yalnız su söndürür.
Su candır, hararettir; hararet aşkın ateşini artırır.
Ya Rab! Bedenimi toprağa canımı al yanına.

Kurtulmayı ister, bu kabustan, beden içinde esir olmuş ruhum.
Huzur bulup huşu içinde yaşamasa da senin yanında canım.
Söndür senin için yanan gönlümün aşk ateşini , Allah'ım.
Mevlâ'm beni rezil, rüsva etmeden, bedenimi toprağa, canımı al yanına.

Cahit Karaç