Ya vicdan krallığı, ya hiç

Düşünüyorum şu " Hayat nedir? " diye... Zaman zaman bir oyun bazen de bir rüya olmalı diyorum... Belki de, her birimizin hayatı, başka bir gezegenden birilerinin gördüğü rüyalardır... Nereden bilebiliriz ki...

Olasılık evreninde ihtimaller sonsuz, zihinin yaratıcılığının ise sınırı yok..
Yanıtlar da bu durumda çeşitilikler gösteriyor.. .

Az sonra bu konuda ki görüşlerimi daha ayrıntılı olarak paylaşacağım...
Fakat öncelikle, çok severek izlediğim bir film den, sizlere bir alıntı yapmak istiyorum:

"...Kral bir adamı yerinden edebilir...
Baba bir oğul isteyebilir....
Aslında hiç birimiz sonumuzu tam olarak bilemeyiz...
Ama unutma, seni harekete geçirenler kral da olsalar, güçlü adamlarda...
Ruhundan sadece sen sorumlusun.
Tanrının karşısına çıkıp “Bunları yapmamı başkaları emretti” ya da “Bu erdem, o an için uygun değildi” diyemezsin. Yeterli olmaz. Bunu hep hatırla...."

Alıntı: Kingdom of Heaven/Cennetin Krallığı

Bazen "Ağustos sıcağında sırtımda kilolarca yükle zorlan zoralana, nefes nefese tırmandığım bir yokuş" gibi gözüküyor gözüme...
Ama her yokuşun bir düzlüğü, her düzlüğünde bir inişi oluyor...
O halde, sabit değil değişken bir şey bu hayat diyorum...

Bazen nedensizce mutluyum; Sırtımda yük aynı , yokuş aynı-yol aynı, hatta Güneş tam tepede...
Ama ben farklıyım...
Kelebekler gibi uçuyorum adeta...

O zaman da "Basit mi zor mu?" diyorum şu hayat...
Onu da bilemiyorum.

"Hayat bir oyun sahne sahne perdelenen bir kurgusu olan kuralları önceden belli olan bir oyun..." diyorum, bazı zaman...
Zorluk veya basitlik bakan gözün kim olduğuna, nerden baktığına göre değişiyor aslında.
Bunu biliyorum...

Ve bildiğim bir şey daha var ki o da; Hayatın kurallarının öyle bazılarımızın dediği gibi değişken felan olmadığı...
Değişen bir şeyler oluyor, ama bunlar kurallar değil, onlar hep sabit..

Değişen mi ne ? Değişen bizim kuralları algılayışımız.
Net ve açık değişmez yasalar mevcut...
Biz bu yasalarla ancak; Zamana, gelişkinlik ve farkındalık düzeyimize, irademize ve daha bir çok farklı etkene bağlı kalarak kısmen ve zaman zaman ilişkiye geçebiliyoruz.

Ve ilişkiye geçebildiğimiz kadarına da "hayatın kanunları" diyoruz gibime geliyor...

Halbu ki, bu sadece bizim hakikati algılamada ki subjektif bakış açımız, yani diğer bir değişle: "Kendi Realitemiz." Hepsi bu...

Bu durumda da, biri için yapılmasında sakınca olmayan, uygun olan, bir diğer, için asla yapılmamalı, kaçınılan olabiliyor...

Bana göre de : Her yapmayı istediğimiz, arzu ettiğimiz aynı zamanda yapılması uygun olan olmayabiliyor...Bu durum da içten içe bir değişmez, bir referans arayışı baş gösteriyor.
Ve soru "Ne yapmalı?" oluyor...

Şükür ki; bu sorgulama aşamasında; Ruh kendine has yasalarını ortaya koyuyor...
Kulaklarımızın pası hala vicdan karllığınızın sesini duyabilecek kadar artmamışsa, bu Dünya'nın Kralları olan: nefsin ve egonun hükümranlığına Vicdan' ın Krallığı baskın çıkabiliyor. İşte biz bunun adına "Erdem" diyoruz...

O halde ben derim ki; Kimin veya neyin uğruna olursa olsun, yapıyor olduklarımız ve yapacaklarımızdan sadece bizim sorumlu olacağımızı bilerek, emirleri sadece erdemlerden ve Vicdan Yasalarından almamız gerekiyor...
Bunun için de, her günün batımında ve her yeni yeni gün başlamadan evvel, arada kalan o özel zamanlara da, sağ elimizi sol göğüsümüzün üzerine koyarak tam o noktaya kulak kabartmalıyız .

Oradan gelen sesi; duyduğumuzda, yüzümüzde huzurlu bir tebessüm oluşbiliyorsa; ne mutlu bize. O halde, bir gün daha "doğru kalarak son buldu" demeye hak kazanmışız demektir...

Her gün sabah uyandığımızda iki seçeneğimiz var: Ya bu gün tüm dünya ve kendimiz için iyi bir şeyler yapacağız, yada yapmayacağız...
Aslında, hayat sadece bundan ibaret...
Çünkü bence bu hem en basit olan, hem de en zoru;

"Doğru olanı bilmek kadar, doğru olanı her şeye rağmen! doğru kalarak, uygulayabilmek..."

O halde, "Ya Vicdan Krallığı, ya hiç"

Sevgi ve ışıkla...