Yalandan vazgeçişliler

Ten rengi zımparalardı tırmıklayan ruhumu

Satenden beri geldim ben

Sahte'yan ipeklerden uzaklaşarak

Kendime geldim

Geldiğimi sandığımdan daha öte bir şey bu

Zımparaladım gülüşlerimi

Artık kimseyle alaycılık etmiyorum

Gideri var diye belliyorum dikensiz, gülsüz bahçelerimi

Güller pahasına dikenlere maruzlanışım eskidendi.

Sen ey birilerinin sevgilisi,

Vazgeçişlerini aldığından

Aldım dediğinden beri koynuna

Söylediğin yalanlarını vurmak istiyordum yüzüne

Çıkmıyordun satenlerin içinden...

Saçı sakalı da düzgünce tıraş edilmişti diğer vazgeçiş müptelalarının

Yolumuzdan alıkoymayın

Ve hangi hal üzereyseniz kalın.

Ne yollar varsa önünüzde

Kaybolma pahasına çıkın

Çıkın da yıldızlarla bulalım yolumuzu biz

Arkamızda ne bir sis ne de bir giz bulutu

Kalmasın

Kalmasın herhangi bir iz.

Sarkıtlarıyla ve dikikleriyle övünen mağaraların içinde hayat sürecek değilim

Hayatın tarlasını sürecek değilim ben satenlerinizle,

Ten rengi zımparalarınızla...

Tırmalatmayacağım kulaklarımı

Ağzınızdan çıkmadan önce cırtlak olan seslerinizle

Kimse bakmasın mı kusuruma?

Gözleriniz hala görmeye cüret ediyorsa...

Bakabilirsiniz!

M'S