Yalnızım

Yalnızım,
Şöyle bir gökyüzüne baktım da,
Yıldızlar bile terketmiş beni,
Ağlasam sesimi duyacak ne bir dost,
Ne düşman kalmış hayatımda.

Yalnızım,
Karanlık bile vazgeçmiş beni kovalamaktan,
Aydınlık zaten yorgun peşimden koşmaktan,
Anlamsız hayatım bile bıkmış galiba artık,
O bile ayrılmaya çalışıyor şu an ruhumdan.

Yalnızım,
Bin kişi arasında tek gözler benimki parlayan,
Işığı görmeye çalışan kimse kalmamış burada,
Bir ben kalmışım bu kuyuda mutluluğu arayan,
Mutluluğu arayıp da bulan bir ben kalmışım dünyada.

Yalnızım,
Hüzün bile terketmiş beni burda,
Ayak sesleri takip etmiyor artık ayak seslerimi,
Tek bir ışık vurmuyor şakaklarıma,
Aynaya baktığımda bile göremiyorum kendimi.

Yalnızım,
Ne kaldı diye bakıyorum yanımda,
Bir şu saçma hayatım, elimi hiç bırakmayan,
Bir de tek mutluluk sebebim var ki, hiç yanımdan ayrılmayan,
Saçma hayatımda bile beni mutluluktan uçuran,
Bir meleğim var ki asla benden bıkmayan.

Yalnızım,
Bir ben varım, bir de şu saçma hayatım,
Bir de melek var ki, işte o benim yalnızlığım.