Yalnızken

Işıkları söndüremem
Mumları yakıp müzik dinlemek için
Yalnızken
Radyo dinlerim sesi yüksek
Çoraplarım beni rahatsız edene kadar benle uyur
Yazamam üç beş satır bir şey
İskambilden fallar bakarım
Bin bir dilek tutup
Bir tas yemeği pişirip yemek bile eziyet olur
Yalnızken
Eve geliş saatin
Uykuya yakın
Arabesk şarkılar çalar
Yoksa televizyon yada kaset çaların
Perdelerin kapalı
Gün ışığı belirsiz
Kirli kıyafetlerin dağınık
Ve banyo alışkanlığından yoksun
Dudak ıslaklığın
Yalnızken
Yatağın haftalarca uyuyormuş gibi
Yemek masan olmasa da
Tepside tabağın
Buzdolabı aralık
Kapında iki kilit
Odalar boş olsa da kapıları kilitli
Ve Allah korusun istersin
Yemeğin bozuk
Ekmek bayat
Zeytin küflenmeye yüz tutmuş
Ders notların
Kitapların okunmuş
Kenarlarında resimler
Şiirler
Her yanını doldurmaya çalıştığın boşluklar
Yalnızken
Valizin hep odanın baş köşesinde
Dağılmıyorsa oturma odan
Kırılmıyorsa alçı biblolar
Biri yıkasın diye bekliyorsun bulaşıkları
Her an kaçma potansiyeli varsa ruhunda
Boyuyorsan pencere tahtalarını
Yalnızken
Kül kuleler kurarsın
Gözüne batmaz kağıt parçaları halıda
Erise de akide şekeri kasede
Yüzünü kesecek kadar unutmuşsan tıraş olmayı
Yalnızken
Yalnızlığımda
Nefesten ısınamazsın sonbaharda
Odanın boyası tertemiz
Yemek kokusu yok mutfak perdesinde
Tarağın yoksa saçlarını tarayacağın
Kenarında telefon numaralı gar dolap aynasına
Ne gerek bakmaya
Misafir yorganları düzgün ve rutubet kokulu
Komşuların ayak sesine uyanılır
Yalnızken
Ancak böyle bir şiir yazarsın
Yalnız yatağının üzerinde
Yarısında da uykuya dalarsın
Ya da uyuyup birilerini görmek için
Dua edersin