yalnızlık

İçimden yalnızlıkla ilgili yazı yazmak geldi... Yazmak kolay ama bir o kadar da zor. Anlatılacak ne çok şey var içimde dünden kalan ama unutmaya çalıştığım... Yalnızlık. İçimizi en güzel anlarda bile hep sarmadı mı... Yaşadığımız mutluluklar, hüzünler hep bitmedimi? Döktüğümüz gözyaşları niye? Sadece kendimiz için... Biten aşklarda da, biten ömürde de dökülen gözyaşları hep kendimiz için. Çünkü bizi asil korkutan YALNIZLIKTIR... Sevgiyi, özlemi birlikte yaşamak güzeldir... Sizin içinize hiç hüzün girdimi, giripte yüreğinizi üzdü mü... Savurdu mu yüreğinizi sereserpe yanlızlığın üstüne... Yaşadınız mı en koyu yanlızlıkları... Siz hiç hüzün oldunuz mu... Hiç sebep yokken ağladınız mı geceleri ter içinde... Karanlığın denizinde boğularak uyandınız mı? Sessiz sedasız karanlık çöktü mü üzerinize akşamüstleri? Sabah olup uyanınca, bir gülen yüz, bir ses karşıladı mı sizi? Gündüzler güzeldir. Gönlünce gezer dolaşırsın. Ya geceleri? Kabustur geceleri yaşamak karabasan gibi çöker üzerinize . . .