Yamamuto Tsunemoto

Yok, bu adam dünya kupasındaki Japon futbolculardan bir tanesi değil...

Televizyonda program yapmıyor...

Şimdiye kadar kimsenin donunu aşağıya çekmediği için...

Kulaklarını kepçe gözükmesin diye kafasına yapıştırmadığı için...

Aşk hayatı diğer insanları ilgilendirmediği için...

Bardan sarhoş çıkarken, magazincilere yakalanmadığı için...

Çok zengin olmadığı için...

Araba koleksiyonu olmadığı, kendisine ait müzesi olmadığı için...

Türkiye de fazla tanıyanı yok.

Türkiye’de tanıtım faaliyetlerini bana bıraksalar, çok değil iki gün içerisinde herkesin tanımasını sağlarım ama neyse!

Ne mi yaparım?

Giydiririm adama geleneksel kıyafetleri olan kimonoyu, “içine de don giyme ağabey” derim, “at bacak bacak üstüne, arada sırada ver frikiği en kallavisinden. Japonsun ufak tefeksin ama gözüksün aradan bir şeyler” derim.

Gör ilgiyi alakayı!

Ertesi gün ana haber bültenlerinde yaygın gazetelerde başlıklar o biçim.

“İÇİNE DON GİYMEYİ UNUTAN JAPONUN TITIRİKASI GÖZÜKTÜ”.

Konu ile ilgili yayımlanan TV görüntülerinde ve fotoğraflarda, gözüken yere iki sansür.

Tak, bizim gariban Japon Türkiye de meşhur.

Sansürlü şeylere çok meraklıyız ya biz;

Cine–5 in çok popüler olduğu günler, gece yarısından sonra şifreli yayına geçiliyor ve sumo güreşleri başlıyor.

Bekâr bir arkadaşım bizim evine davet etti, biz de gece yarısını çeyrek gece elimizde biralarla gittik,

Kapıyı çok hazırlıksız açmış olacak ki.

Televizyon kanalını değiştirmeye fırsatı olmamış.

Cine–5 açık, sumo güreşleri başlamış güreşçilerden biri alta düşmüş garibim, kurtulmak için çırpınıyor ama nafile öbür acımasız güreşçi bırakacak gibi değil, namusuz.

Tabi bunlar benim yorumum, şifreli kanalın getirisi karıncalanma ekranı kaplamış. Eylem belli belirsiz!

“Ne o bunu izliyorsun” dedim.

Arkadaş biraz kızardı.

“Ne yapayım ağabey” dedi, “böylesi daha keyifli!”

Şimdi bu bizim YAMAMUTO TSUNEMOTO.

Var ya, bir yazar.

Kitabı KAMASUTRANIN incelikleri üzerine yazılmış olsaydı dünyada belki de best seller olurdu ama o Samurayın el Kitabı’nın yazarı.

Kendilerini efendilerine hizmet etmeye adamış 900 yıllık savaşçıların hayat hikâyesi. Yaşam biçimleri, doğruluları, yaşam felsefelerini anlatmış.

Kitap hakkında çok uzun uzadıya yazmak istemiyorum. Merak eden olursa kitapçılarda var. Yalnız yazarın ismini söylemek çok zor, anlamak da zor!

Ben kitabı İnternet ten bulmuştum.

Şifreleyerek yazarın ismini not ettim. Kitapçıya gitmeden öncede enikonu çalıştım karizmayı çizdirmeyeyim diye.

Kitapçıdan içeri girdim.

“YAMAMUTO TSUNEMOTO’nun Samurayın El Kitabı var mı?”

Soruyu sorduğum bayan bir afalladı önce...

“Efendim anlayamadım” dedi.

Ben soruyu tekrar ettim,

“YAMAMUTO TSUNEMOTO’nun Samurayın El Kitabı var mı?”

Şimdi kızcağız “samurayın el kitabı” bölümünü anladı ama yazar da dağıldı.

Yazarı anlasa bilgisayarda ki kitap kayıtlarından kontrol edip olup olmadığınabakacak...

“Yazarı kim dediniz?”

Ben dersimi çalışmışım bülbül gibiyim,

“YAMAMUTO TSUNEMOTO!”

“Ne nemoto . Ne nemoto?”

“YAMAMUTO TSUNEMOTO”

Kusura bakmayın ama anlayamadım.

“YAMAMUTO TSUNEMOTO.”

İşin konuşarak çözülmeyeceği belli, alıyorum elime kâğıt kalemi, dışarıdan beni gören olsa kesin beni Japon dili ve edebiyatını yalamış yutmuş sanacak.

Kitapçı kız bende ki genel kültüre hayran oldu!

Uzatmayayım. Yazınca kitabı bulduk.

İşte bu YAMAMUTO TSUNEMOTO’nun kitabından yaşadığımız günlerde, aklımızdan çıkartmamız gereken birkaç alıntıyı paylaşmak istedim sadece

YAPILAN HATALAR GEÇMİŞ YILLARA DAYANIYORSA VE ALIŞKANLIKLARDAN KAYNAKLANIYORSA HATA GENELLİKLE DÜZELMEZ.

HATALARINIZI ÖRT BAS ETMEYİN.

BALIK, SUYUN BERRAK OLDUĞU YERDE YAŞAMAZ.

SU YÜKSELDİKÇE TEKNEDE YÜKSELİR.

BU DÜNYADA ZORLUK ÇEKERKEN DİĞERLERİNE GÜVENEN VE SONRADAN ONLARI AKILLARINA BİLE GETİRMEYEN İNSANLAR ÇOKTUR.