Yansın Eylül

Bir şehre yağmur yağarsa

Yakmak lazım gelir Eylül’ü

Hani sararmış otlar dibinden yeşerir ya?

Bir şans daha ister!

Aklı başından gittiği zamanlar

Yağmur hep yapar bunu

Yetişir imdadına otların

Eylül kayıtsızca gülümser

Yakın der beni!

Yakın otların ölümü

Ve bir şehrin benzi solar

Sararır yüzü yağmurun

Zaman, zaman yenik düştüğünden beri

Şehir kayıp gider ellerinden yağmurun ıslaklığında

Serin bir güz gecesi

Isıtmak için buzdan kelimeleri

Yansın emri düşer dillerden
 

Eylül!
 

M’S