Yapılmak istenen devrim mi, darbe mi?

Aykut Kocaman, Beşiktaşlı olmama rağmen, çocukluğumun yıldızlarındandı, golcüydü, mağrurdu, her hareketi buram buram kalite kokardı. Şampiyon olduğu maçtan sonra kaybeden takımın futbolcularına empati yapacak kadar duyarlıydı. Kısacası bir futbol fenomeniydi Aykut Kocaman, kalitesini daha sonra teknik direktörlük yaptığı takımlara kattığı futbol karakteriyle de belli etti. O Aykut Kocaman, şimdilerde en büyük hayalini başarmış görünüyor, bir zamanlar kirli eller tarafından temiz olmakla suçlanıp dışlandığı kulübün şimdi en yetkilisi.

Eminim Fenerbahçeliler de bu değişiklikten, hem de tramvatik bir şampiyonluk dönüşünden sonra, çok mutludur. Ah bir de geliş şekli böyle olmasaydı daha iyi olacaktı. Bir sene önce sportif direktör olarak başladığı görevinde, görev tanımı belli olmadan çalıştı. Dışardan hissedilen, Daum’un ensesinde Demokles’in kılıcı gibi durduğuydu, o bunları ısrarla reddetti, Fenerbahçe’ye teknik direktör olmayacağını söyledi, ama sonra maalesef tükürdüğünü yalamak zorunda kaldı. Öyle bir durum oldu ki, sanki Daum’un ayağını kaydırmak için sabretmiş ve başarmış bir görüntü ortaya çıktı.

Aykut Kocaman, teknik direktörlüğü kesinleştiği gün sezon öncesi hazırlık çalışmalarına başladı, o günden bugüne 1.5 aydan fazla süre geçti, bu süreçte Fenerbahçe bir arpa boyu yol katedemediği gibi, geçen sene ligi ve kupayı son ana kadar kovalama azmini bulmuş ve mücadelesini vermiş takım hüviyetinden de uzaklaştı. Ama Fenerbahçe medyasında sürekli devrim nidaları atılması, beni çok şaşırtıyor. Geçen sene başında transferin tek yetkili olup çıktığı Brezilya seferinden Santos ve Christian’I alıp dönen Aykut Kocaman değil miydi? Mehmet Topuz, Özer Hurmacı, Gökhan Ünal transferlerinin kökeninde Aykut Kocaman yok mu? Sezon ortasında bu takımın transfere ihtiyacı olmadığı söyleyen aynı kişi değil mi? Geçen seneki skandalların temelinde olan ‘takım içi disiplinsizlik’ kimin sorumluluğundaydı? Sanki Aykut Kocaman Fenerbahçe’nin içinde 1.5 ay önce görev almaya başlamış gibi bir görüntü yaratılması, insanda bir ‘kollanma’ hissi yaratıyor. Madem Fenerbahçe’nin bir devrime ihtiyacı vardı, bu futbolcular neden alındı?

Ayrıca oldum olası futbolcularını ve hakemi olası bir başarısız sonuçta timsahların önüne atan teknik direktörlerden hazzetmem. Daha hazırlık maçında sen futbolcun için ‘rezil oynadı’ dersen, sezon sonuna kadar o futbolcudan nasıl bir güven ve motivasyon beklersin? Fenerbahçe’nin daha sene başında bu kadar boşvermiş bir takım olması tesadüf değil. Mutsuz, bezgin futbolculardan kurulu, karaktersiz bir futbol oynayan, daha doğrusu oynarmış gibi yapan bir takım olmuş Fenerbahçe. Young Boys gibi bir takıma elenmenin temelinde bu yatıyor.

Son günleri nurtopu gibi polemiği ise Aykut Kocaman / Alex de Souza tartışması. Öyle görünüyor ki, sessiz ve derinden bir operasyonla Aykut Kocaman Alex’i silecek. Alex’I silmek, keşke devrim yaratıp her şeyi bir kalemde değiştirebilseydi. Devrimler 1 günde yapılmaz, onun adı olsa olsa darbe olur. İlk 11’in büyük bir kısmının Güney Amerikalı olduğu bir sistemden, çok koşan, ayağa tek pas yapan, orta sahayı kalabalık tutan mücadeleci bir sisteme geçmek, bir Alex’in gidişiyle olamaz. Fenerbahçe’nin en az 2 senesini yok sayıp sıfırdan bir takım kurması gerekiyor. Ama hangi 3 büyükte böyle bir sabır var ki, Fenerbahçe’de olsun. O nedenle yapılması istenen devrim o kadar kolay değil. Eğer bir devrim yapılacaksa, bunun yolu Alex’ten değil, takımı şampiyon yapamayan her hocayı gönderen, ihale usulüyle futbolcu alıp milyonlarca euro’yu çöpe atan, medya ve federasyonla sürekli kavgalı yönetim zihniyetini değiştirmekten geçiyor. İnsanların zihniyetinin bir yaştan sonra değişmeyeceği göz önüne alındığında, devrimin yolu başkanın değişmesinden geçiyor.