Yarınlar hep daha güzel olacak!

Öyle ya! Başka türlü düşünerek nasıl yaşanır ki? İşimde bir farklılık oluşturacağım. Eşime tek gül alacağım. Çocuklarımla yerlerde yatıp yuvarlanacağım. Arkadaşlarıma destek olup onlara yardım edeceğim. Her günümü bütün yaptıklarımın üzerine yeni bir şey katarak farklılık oluşturacağım. Kalan günlerimi böyle geçirmezsem neler kaybetmem ki?

Ben öldüğümde arkamda beni çok tanımayan çocuklar kalır. Onları sevdiğimi bilen ama hiç duymamış çocuklar. Onların hayatında bir katma değer oluşturamamış bir baba. Ben hayattayken onlar başka çocukların babalarına özenmiyorlar mı? Benim babam benimle böyle arkadaş gibi olmaz, demiyor mu? Aramızda konuşulmamış ama bilinen uçurumlar oluşmuyor mu? Ölünce de bütün bunlar pişmanlıkları getirmiyor mu?

Ben kendi babamı hatırlıyorum Koluma girdiği ilk gün. Yaş 19, üniversite öğrencisiyim. Babamla beraber yürüyoruz. Birden koluma girdi. O an çok farklılaştı her şey. Tüylerim diken diken oldu. İçimden boyuna sarılıp hüngür hüngür ağlamak geldi, tuttum kendimi. Meğer ne kadar önemliymiş benim için babamın koluma girmesi, meğer ne çok şeyi anlatıyormuş. Meğer ona anlatacak ne çok şeyim varmış. Neden daha önce koluma girmedin, neden bu kadar bekledin baba? Peki, senin koluna hiç girdi mi baban?

Ben şimdi nasıl çocuklarımı bir kenara atıp zamanımı başka şeylerle değerlendireyim. Yavrularım…

Yaşlandığımızda birbirimizin koltuk değneği olacağımız eşim. Her şeyden önce şunu bil ki Seni çok Seviyorum. Ben sana, bu hayatı paylaşmak için söz vermişim. Tanıştığımızda neler önemliydi bizim için hatırlıyor musun? Şimdi hayatın koşuşturmasından birbirimize ne kadar vakit ayırıyoruz? Göz göze ne kadar vakit geçiriyoruz? Ne kadar anlıyoruz, ne kadar dinliyoruz birbirimizi? Meğer ne kadar hızlıymış zaman? Ne kadar çabuk geçiyormuş yıllar. Ne kadar zamanımız kaldı aşkı tatmaya, birbirimizi koklamaya? Sana söylediğim her olumsuz kelime ne kadar ağır bir yükmüş meğer. Taşımak ne zormuş bazı ağırlıkları. Kırılan her şeyin telafisi olmuyor muş meğer.

Sana bir ömür bağlı olmak ne kadar güzelmiş, zaman gösteriyor bana.