Yaşamak biraz da sanmaktır...

"Yaşamak biraz da sanmaktır ... "
Yaşayabilmek uğruna umaktır, o...

Bazen sevildiğini sanmak...
Hep sevileceğini ummak...böylelikle sonsuza inanmak; işte yaşamak...

Ya "aldanmak" ?...
Bakmayın siz aksini savunanlara, kabulenemesekte , burada bilinçli bir tercihtir aslında...
Hatta için için bilip, gerçeğin can acısını, kendimizden dahi saklasak da....

Bakmayın, çokta büyük bir günah değildir o...
Aldanmak; sanarak yaşamak uğruna, kesilen bir faturadan ibarettir aslında.

Olmasını dilediğimiz ve olamayacak olanı kendimize; pembe bir pakettin içinde armağan olarak verişimizdir çoğu zaman...Paket açıldığındaysa, içinden çıkan kimimiz için bir yalan, kimimiz içinse koskoca bir yaşam...

Bir gülüşün esiri olduğumuz o anlardan itibaren, bundan böyle beyaz köpüklü denizlerin üzerinden martı kanatlarına tutunupta geçebileceğimize inanma arzusundan ibarettir işte yaşamak...

İçin için "Tüm kalpleri neden deniz kıyısına çizdim ki, acaba dalgaları sevdiğimden mi?.." derken, o çizdiğimiz kalplerin bir ömür boyu var kalacağını ummaktır artık yaşamak...

Aldanmak bazen de, biziz kalınırsa ölüneceğini sanmaktır...
Biri için, sadece biri için bile olsa şu koskoca evrende, önemsenildiğini hissedebilme umududur...yaşadığını, bunun iyi bir şey olduğunu, varlığının birileri için vazgeçilmez olduğunu hissetmenin bir yolu...

Yaşamak biraz da sanmaktır, aldanmak bahasına....

Sevgi ve ışıkla,
Ayna

170409