Yaşamı ertlemek…

Ne kendimizi, ne de başkasını kandıralım. Yaşamıyoruz dostlar. 

Kimimiz yaşıyor “muş” gibi yapıyoruz, kimimiz de sürekli erteliyoruz. Sevgileri erteliyoruz, gülümsemeyi erteliyoruz. Hep yarından bir şey bekliyoruz. 

Oysa dün, bugün yarındı. Yarının da bugün olması sadece bir uyku mesafesi uzakta. Bizse sürekli kendimizi kandırıyoruz yarın daha güzel olacak diye. Oysa yaptığımız zavallı bedenimizi bir gün daha ayakta tutabilme çabası. Yani yaşamakla hiç alakası yok. 

Yaşanmamışlıkları sürekli biriktiriyoruz. Bir gün, bakıyoruz ki yaşanmamışlıklarımız artık geri getirilemez kadar uzakta kalmış. Oysa çok mu zordu bir elinde cımbız, bir elinde ayna, umurunda mı dünya? 

Çok mu zordu ellerin ceplerinde dudağında bir aşk şarkısı, hayaline yürümek. Değildi tabii. Ama ertelemeğe and içmişiz yaşamayı. Kendi beklentilerimize tutsak etmişiz kendimizi. 

Ayıplara günahlara sarmışız masum ruhumuzu. 

Tayfun Talipoğlu’nun mu, yoksa Behçet Necatigil’in mi bilemiyorum ama şu şiir çok güzel anlatmış halimizi… 

YAŞAMI ERTELEMEK 

Beni her ölüm etkiler tanımasam bile üzülürüm yitirilmiş ümitlere... 

Hiç gerçekleşemeyecek ideallere... 

Yaşanmamış sevgilere üzülürüm bu yüzden korkarım yaşamı ertelemekten
Ne yapılması, ne söylenmesi gerekiyorsa söylenmeli, yapılmalı 

Seviyorsanız, sevdiğinizi bugün söyleyin, sevdanızı bugün yaşayın
İşinizde yapılacak ne varsa bir an önce yapın yarın çok geç olabilir bir anda bitebilir herşey
Yaşamak için acele edin bence, kısa yaşamışlıklar, yaşamamışlıklardan daha iyidir
Geriye dönüp baktığınızda ?keşke?ler çoğunlukta olmasın.
Uzun vadeli hedefler için bile bugünden harekete geçmeli, yarınlar çok uzakta olabilir. 

Daha okulda başlamıyor muyuz ertelemeye yaşamı?
İlk hedef kolej, sonra üniversite, hep yarına yatırım bugünü sonra yaşamamacasına
İşe gireyim sonra...
Evleneyim sonra...
Çocuklar büyüsün sonra...
Emekli olayım sonra....
Sonra...
Sonra...
Sonra... 

Bir sürecin başında, ortasında yaşam her an sona erebilir, sonrası olmayabilir.
Fedakarlıklar güzel ama unutmayalım (herkes kendi hayatını yaşar) 

İnsanlar yaşadıkça yaşlandığını düşünür, aslında insanlar yaşamadıkça yaşlanır...?
Sevgileri yarınlara bıraktınız, çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız sizi yanlış tanıdı. 

Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi,
Kalbinizi dolduran duygular kalbinizde kaldı. 

Siz geniş zamanlar umuyordunuz,
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telaşlarda bu kadar çabuk geçeceği aklınıza gelmezdi. 

Gizli bahçenizde açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı. 

Her şey gönlünüzce olsun dostlar… 

İzmir 2011-07-13