Yaşanmış ramazan geyikleri -3-

Nam-ı diğer, meşhur Jet Hoca’mız o gün de yine son derece seri bir şekilde yatsı-teravih-vitir derken işi bitirmiş; hepimizin sırtlarından ter damlamaktaydı.

Caminin bahçesinde ayak üzeri, cemaat birbiri ile sohbet etmekte, hal hatır sorulmakta, şakalar yapılmaktaydı. Cemaatten, orta yaşın üzerinde bir kişi utana sıkıla hocanın yanına yaklaştı ve çok saygılı bir ifadeyle: “Hocam, bir maruzatım var ama size bunu söylemeye dilim varmıyor” dedi.

Jet Hoca, gayet rahat bir tavırla: “Hayırdır ......Efendi, neymiş bakalım konu?” dedi.

“Hocam, lütfen beni yanlış anlamayınız ama namazı o kadar hızlı kıldırıyorsunuz ki ben, rükuya eğildiğimde üç defa –sübhane rabbiyel azim- diyemiyorum, namazım da kabul olmayacak diye korkuyorum.” dedi, alnından, sıkıntıdan ter damlarken.

Hoca, o her zamanki sakinliğini muhafaza ederek: “Be hey kardeşim. Be hey mübarek. Biz imam olarak bir kere bile demiyoruz ki sana ne oluyor da üç defa söylemeye çalışıyorsun. Haydi Allah kabul etsin. Cenab-ı Mevla öyle üçün-beşin peşinde değildir” dedi.

Sohbete katılan herkes kahkahalar içinde kalmıştı her zamanki gibi.