Yavruma içsel yardım

Kızım 4 yaşındayken durduk yere herşeye ağlardı ve bir anne olarak çaresiz kalırdım sonra düşündüm  ve küçük bir hikaye yazdım,kızım  ağlamaya başlayınca kucağıma aldım o ağladı  ve ben hikayeye başladım;

“ Benim gökyüzünde kimsenin görmediği küçük bir ağacım var, benim güzel kızım ile beraber doğmuş ve kızım büyüdükçe oda büyüyormuş, Benim kızım her güldüğünde bir çiçek açarmış böylece bol çiçekli harika bir ağaç olmuş ama benim kızımın her gözyaşında da bir çiçek ağaçtan düşermiş, evet sayıyorum 2 gözyaşı düştü gözünden ve 2 çiçek daha düştü ağacımızdan eyvah ağacımız ölüyor, bunu söyler söylemez gözyaşları yanaklarındayken gülmeye başlar anne kaç tane çiçek açtı?  ”

- Küçük yürekleriyle kendilerine muhtaç ağacın yaşaması için nasıl da acısını unutabiliyorlar hep böyle çocukluğumuzdaki masumiyeti kaybetmemek dileğiyle…