Yerel Yönetim Reformu: Özerklik Acil!

Yerel yönetim reformu acil. Çünkü belediyeler bu memlekette imardan sorumlu zabıta gibi algılanan, kentin devlet hiyerarşisinde son sırada yer alan, çöp toplayan, kanal açan, patlak tamir eden kurumsal anlamda zayıf kılınmış tuhaf yapılar.

Belediye: ”imardan sorumlu şube” olmaktan kurtarılmalıdır.

Yerel yönetim reformu yerel yönetim seçimlerini beklemeden gerçekleştirilmeli. Bir büyük kara delikten; israfın en önemli ayaklarından birisinden toplumun kurtulması için bu reform acil.

Demokratikleşme içinde yerel yönetimler güçlendirilmesi şart. 

Yerinden yönetim  anlayışı yeni anayasa da esas alınmalı; ikincil mevzuatı da bu kapsamda hazırlanmalı...

Demokratikleşmenin temel unsuru yerelleşmedir.

Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı ve Maastricht anlaşması iktidarın paylaşımını devlet hiyerarşisine dâhil olmayan tüzel kişilerce sağlanmasını hedeflerken “Hizmette yerellik ve halkla birlikte yönetim” anlayışı devletin topluma hizmet etmesine aracılık edecek bir süreç öngörür. Bu süreç doğrudan katılımcı yerel yönetimler aracılığı ile hayata geçirilebilir.

Hükümet bu nedenle Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartına koyduğu şerhleri kaldırmak zorunda.

Eğitim sağlık ve bayındırlık benzeri konuları yerel yönetimlere devretmek zorunda.. Bu nedende yerel yönetimleri idari ve mali kapsamda güçlendirecek düzenlemeler geciktirilmeden yapılmalı.

Bu düzenlemelere paralel yerel yönetimlerde, 5018 sayılı kanun kapsamında tanımlanmış olan iç kontrol ve iç denetim sistemlerinin eksiksiz uygulanması daha bir hayati önem kazanıyor. Bu konuda yerel yönetimlerde kadrolaşma; kapsamlı eğitim şart!

Bildiğiniz gibi BDP'nin özerklik konusunu gündeme getiriş biçimi ülkenin herhangi bir yeri için değil ülkenin geneli için zorunluluk olan bu konuyu görünmez kıldı, bu olumsuz durumunda temizlenmesi gerekir. Bir süreç istense başka türlü bu kadar gündemden uzaklaştırılamazdı.

Bu nedenle kentlilerin nasıl bir kentte yaşamak istedikleri bilgisini geliştirmeleri bu soruya verdikleri cevabın peşinden gitmeleri gerekir; en azından kent konseyleri aracılığı ile..

Somut durumun değiştirilmesine aracılık edecek siyaset alanı yerelden, kent konseyi ve benzeri kanallardan genişletebilir.

Yerel gelişme demokrasiye ulaşmayı da kolaylaştıracak en önemli araçtır.  Çünkü kent siyaset dışı teknik bir konu değildir.

Toplum yerel siyasetin içinde doğrudan olmalıdır. Kent yönetimleri devletin   ”imardan sorumlu” bir şubesi olmaktan sosyal sorumlulukları ve projeleri olan bir yapıya dönüştürülmelidir.

Sosyal kentler kentlinin doğrudan katılımı ile ortaya çıkabilir. Neyi talep ediyorsak o kadarız demektir.