Yıldızlardan bir bahçe istiyorum:)))

Kendimi saklamaktan korkmadan, söylediğim kişi olabilseydim eğer... Sevgiden bahsederken ve sevgiyim derken, keşke gerçekte sevgi olamadığımı bilseydim eğer... Dosttum derken aslında dost olabilseydim eğer... Başkalarına öğütler sunarken aslında kendimin bunlardan zerre kadar haberim olamadığımı bilseydim eğer... Hata yaptığımda hatamın farkında olup, gerçekten özür dilerken yürekten dilebilseydim eğer... Başkalarında gördüğüm hataları affedebildiğimi sandığım halde, aslında affedemediğimi bilebilseydim eğer... Okuduklarımı, öğrendiklerimi başkalarına satarken aslında, yaşayarak öğrenenlerin daha fazla hissedebildiklerini anlayabilseydim eğer... Çatışarak birilerine saldırarak dengelerimi kuracağımı sanarken aslında kendimi ve başkalarını yok ettiğimi görebilseydim eğer... Egomun insanlığımın önüne geçmesine engel olabilseydim eğer... O zaman iyi mi olurdum?

Ya bu eğerlerin hepsini gerçekleştirebildiysem eğer? Fakat bunları anlayamayan insanlarla birlikteysem eğer o zaman ne olacak? Hadi iyiyim ben kötü değilim. Sosyal bir varlık olarak içinde var olmaya çalıştığım toplum beni anlamaktan bu kadar uzakken ne anlamı var bunları anlatmamın ve ifade etmemin, ne anlamı var beni iyi ya da kötü olarak tanımalarının, ne olduğumu ben biliyorum. Biliyorum ki ben kötü olamam istesemde...

Neyim ben? Kimim ben? Ne yapmaya çalışıyorum? Burada ne işim var?

Ne olduğumu öğrenmek için ne olmadığıma bakmak...

Ne hissettiysem açıkca korkmadan söyledim. Nefretimden ve öfkemden, sevgimden bahsettim. Yaşantımdan örnekler verdim. Şiirlerimde, yazılarımda kendimi anlattım. Doğrularımı ifade ettim. Hep birlikte burada var olalım, birbirimizi ve eksikliklerimizi tamamlayalım. Egolarımızı yenelim sevgiyle ellerimizden tutalım birlikte güçlü olalım. Farklılıklarımızı kabul edelim. Gelişelim büyüyelim, birbirimize hakaret etmeden, alay etmeden, hatalarımızı kabullenerek art niyet gözetmeden azıcık küçüçük bir ses dahi olsak özümüzde sevgiyle güçlü olalım dedim. Anladım ki... Sevgiyi hayata geçirmek ve insanlara bir şeyler anlatabilmek hiçte öyle kolay değil. Herkes kendi inandıklarını destekleyen davranışları baz alıyor. Tabii ki bende... Çünkü hep sevginin güçüne inandım ve onun insanları değiştirebileceğine, kötülüklere son verebileceğine... Ama görüyorum ki bunun heyecanı öldüreceğine gelişimi durduracağına inanlar var. Kötülük ve iyilik kavramları vardır ve yoktur. Herşey zıttıyla, birliktelik içindedir. Ama mutlak gerçeklikte olan bir şey daha vardır o da ya çatışarak, saldırarak kötü olarak ve yok ederek amaça ulaşılır yada sevgiyle, iyilikle var etmeye çalışarak... Seçim bizlere ait...

Yuvaya yolculukta dikenler arasından mücadelerle karşınızdaki insanları zorlayarak ya da yok ederek, savaşarak ulaşmaya çalışmakta bir seçimdir. O zaman yaşasın kötülük diyebiliriz. Ama gökyüzündeki karanlıkta parlayan yıldızlara bakarak, mis gibi havayı teneffüs ederek, yolda yardıma ihtiyaçı olan insanların elinden tutup kaldırarak, saldırmadan yok etmeden yola devam etmekte bir seçimdir. Ne olursa olsun, kim ne yaparsa yapsın, ben burada en iyi imkanı sağlayacak olanı aklımla ve mantığımla kendi lehime çevirerek devam edeyim, demek te bir seçimdir. Hiç birşey seçmemekte bir seçimdir. Hangisi daha yararlı ve iyi diye bir yorum yapmak yanlış olur ama önemli olan kendim için hangi seçimin doğru olduğunu bilmek ve ona göre davranmak gerekiyor.

BENİ ANLAYAN VE VAR EDEN ORTAMLARDA BİRLİKTE SEVGİ İÇİNDE VAR OLMAK BENİM SEÇİMİM... GÖKYÜZÜNDE KARANLIKLARDA YILDIZLARDAN BİR BAHÇE İSTİYORUM... Çok mu ütopik:)))

Sizin seçiminiz hangisi olurdu?

23.10.2008
Mesa/ Ankara