Yırtık düşüncelerim ve masum hissettiklerim (1)

Yaşamın modelleri içinde kendimizle biz.

''Yaşamak benim içimde, ben hayatın içinde'' (SR)

Hayatın çingeneliği içinde, bugün kendimi o kadar hafiflemiş hissediyorum ki, hiç pamuk rolünde olmamıştım..
Ne güzelmiş.
Demek ki insanın rolü hafif olunca yüküde hafif oluyormuş..
Bir tek bunun sırrını söylemeyi unuttun galiba ninem?

Hem tuhaf, hem hayret mi desem?
Ya da Allah, Allah mı?
Bunca yıl çalışıp, sabır ettiklerim artık lehime dönmeye başladı..
Böyle giderse her şey çözüme ulaşacak.
Evet. Evet.
Hayret! ''Sabırla sabredersen birgün mutlaka mükafatını görürsün'' derdi rahmetli ninem..
Sanırım bahsettiği şey bu olmalı.
Geliyor işte!

Bugün hiç yapmadığım bir şey yapmalıyım.
Ama sadece kendim için!
Kendimi kutlamalıyım.
Kendime hediyeler almalıyım..
En iyisi çiçekler..
Ruhum için!
Ya çocukluğumda sabır ettiklerim için?
Gelsin şekerlerle balonlar, yanında da misketler..
Hepside renk, renk..
İşte! Bu yüzden, gökkuşağını oldum olası sevdim.

Elimde değil, seviyorum yağmur sonrasında altından geçmeyi ve belime dolamayı yedi renkli altın kemeri..

Moral denen şey bu olmalı!

Sağlığım mı?
Her organım mükemmel..
Saat gibi!
Tıkır, tıkır cevap veriyor..
Kim korkar artık başka başarılardan?
Engeller mi?
Hayat doğduğundan beri engelli.
Hadi canım sendeee

Ben hayatta, azimli ve çalışkan olmayı da öğrendim..
Gerisi zaten kendiliğinden geldi..

Yeter ki, yeter ki ailem yanımda olsun..
Ve bütün sevdiklerim..

Özleyeceklerim mutlaka olacak!
Onlar beni geleceğe taşıyacak..

Ben kendimi anlıyorum!
Yaşamayı ve yaşatmayı bu yüzden seviyorum!
Ve bunu hiç unutmuyorum!

''Melekler yüreğinizden öpsün''

Sabiha Rana

<ımg height="79" alt="" src="http://i.milliyet.com.tr/KayanAltManset164_79/fft14_mf124095.Jpeg" width="163" border="0">
Fotoğraflar: Milliyet