Yüreklerde özlem

Herkesin kendine oluşturduğu anılar, geçmişine doğru uzanan yolculuklar bazen bir şarkıyı dinlerken çıkıveriyor. Özlemleri çoğalıp, sevgileri sığmaz olmuş yüreğine yeni gelinler, sevgileri tütsü olup dağ başında asker ocağına düşmüş, yüreğinin ucu kalmış kocasında.. Ah! sevgi, dağın başında, gölün kenarında, yaylanın tepesinde, uzakta bekleyen yüreklerde uçuşan kelebekler gibi.

Yanıbaşındayken, yastığının yanındayken, gömleğinin ucundayken, farkedilmeyen gözpınarlarına hasret ilişmiş. Saatler uzayıp, eklenirken diğer vakitlere, soğuk kış gecesinde her yerde ayrı bir soğukluk, asker ocağında üşüyen erler, onları bekleyen yavuklular, eşler, taze gelinler, analar en çok sevdiklerini özler olur. Hayalleri kalır hatıralarında, ellerindeki sıcaklık çoktan kaybolmuştur. Ellerinde tüfekler, göğsünde küçücük bir resim, uzak yerlerde kalır gözleri. Çünkü bu dağlarda ararken sevgilinin gözlerini, dudaklarını, soğuk ranzalarda ısınmaz bedenleri.

Özlem her yürekte başka başka oluşur. Kimi anasının tüten sıcak yemeğini veyahut kokusunu, kimi bıraktığı yavuklusunun, karısının kokusunu duymaya çalışır alacakaranlık gecelerde.