Yürüdüğü yollara basabilmeli insan, sadece yürüyüp geçmemeli, nereden niçin geçtiğini bilmeli..

Keşkelerim var, yok diyen olsa da inanmam ben buna, herkesin bir yerlerde, köşede bucakta, ötede beride, gizli de saklı da olsa da mutlaka ama mutlaka bir yerlerinde bir keşkesi vardır. “Keşke” der içinden, dışarından hayatına bağlı görünse de, kendisini sevse de, pişman değilim hiçbirşeyden dese de mutlaka bir bir yerlerden bir “keşke” si çıkar...

Belki gençlikten, belki çocukluktan, belki acıdan, belki işten, belki okuldan, belki aşktan, belki sevinçten ve belki gözyaşından.

Nereden çıkarsa çıksın muhakkak çıkar o “keşke” bir yerlerden, yanından tüm vücudunda gezinen o derin nefesi ona eşlik ederek. Ne düşündüğünü ise sadece kalbi bilir, beyni onu sadece destekler, çünkü karışacağı bir şey kalmamıştır o misyonunun çoktan tamamlamıştır çünkü… sadece o anı izler.

Utanmamalı insan keşkelerinden, söyleyebilmeli, pişman olmadan yaşadım dese de bu tamamıyla doğru değildir, keşkesi sadede onu kovalamayı bırakmıştır sadece, o o kadar hızlı kaçmıştır ki keşkesinden, keşkesi artık onu umursamadan gerisinde kalmayı kabul etmiştir yalnızca çünkü insan akıllı geçinse de hiç hata yapmayacak yada ıskalamayacak kadar akıllı değildir.

Ne üzüntüsü varsa insanın ne acısı varsa onu da kabullenmeli... Bazen tek başına, bazen insanların arasında ama her zaman bir burukluğu vardır insanın nedeni kendisine saklı olan... Nedeni onun kalbinde gezinerek şekillenir ruhunda... Kimi zaman boş bir anında, kimi zaman seyrettiği bir manzara da , kimi zaman dinlediği bir notada, kimi zaman eşlik ettiği bir şarkıda, ama mutlaka bir anda bir yerlerde aniden beliriverir.

Yürüdüğü yollara basabilmeli insan, sadece yürüyüp geçmemeli, nereden niçin geçtiğini bilmeli...

Hayat böyle bir şey...

Bir duygular harmonisi. Hayat duyguların sesi ve bu sesi hep dinlemeli...

Doğan Canku o çok sevdiğim o şarkısında ne de güzel diyor :

Sokaklar geçiyorum sızım hüznüm gölgem benim,
Caddeler aşıyorum gözyaşlarım en sessizliğim,
Asılsız çarelerle yürüyorum işte böyle, zamanı geriye çeviririm diye
Acılar yaşıyorum kavuşmak bedeliyle,
Bekliyor biliyorum az ötemde sessizce
Adımlarım yaklaştı görüyorum orda işte kayboluverdi yine sokaklar arasında,
Elbet birgün yollar çaresizce tükenip son bulacak.
Zaman işte yeniden başlamış olacak.
İnanırım kalbim onunla sonsuza dek yaşayacak.
Kaybolup gidecek maziyle birlikte...

İşte tamda böyle bir şey…

Sevgiyle ve aşkla kalın...