Yürüyüş

Ay ışığı vurmuş yüzüme
Ellerim ceplerimde yine yürüyorum
Düne göre daha dingin
Yarına göre heyecanlı
Gözlerimden yaşlar süzülüyor
Her damlada seni yitiriyorum
Ve yitirdikçe yeniden buluyorum
Yürüyorum
Ağır adımlarla saatlerce
Sokakları eskitiyorum
Caddelerde yürümüyorum,
Arka sokaklarda,tenhalarda
Sokağın ortasında bir bebek ayakkabısı buluyorum
Usulca kenara koyuyorum
Bir kaç adım ötede ay ışığı kesiliyor binalardan
Yani insanlardan
Devam ediyorum yürümeye
Az ötede bir adamla selamlaşıyorum çöpleri karıştıran
Bir kaç günlük ekmek arıyor belli
Tebessüm uzak,hüzün yakın
Ve aslan gibi gurur yatar yüreğime
Belli belirsiz birini görür oldum kaldırımda
Ah, yine o tinerci,zararsız
Saçı sakalı karışmış,üstünde eski bir palto
Göz ucuyla bakıp geçiyorum
Ellerim ceplerimde yürüyorum
Hava iyiden soğuk olmaya başlıyor
Ceketimin önünü ilikleyip ilerliyorum
Dizlerime yorgunluk çöksede
Devam ediyorum yürümeye
Yüzümden aya veda ederken ağır ağır
Hüznümle ve sukunetle kucaklıyorum gün doğumunu
Ceketimi düzeltiyorum ve giriyorum kapıdan içeriye
Hepsi nasılda huzurla yatıyor değilmi
Bozmuyorum sessizliği
Oturuveriyorum kabrin başına
Usulca...