Zalim yüreklere inat !

Penceremden o vakitsiz karanlığı seyrediyorum,  

Göğsümün sol yanında ağır bir sızı. 

Taa uzaklarda utanılası, ağlanası bir sefalet. 

Uzansam tutuverecekmişim gibi 

Öfkeyle karışık bir hüzün 

Kahrolası bir acı. 

Yaşamla ölüm arasında ince bir çizgi. 

Yağmurlu bir günün içinde 

Dağlarla çevrili dört duvar arasında 

Güneşe doğru 

Serçelerin havalanışı 

Sanki bir öfke yangını. 

Gözlerin 

Solgun, çaresiz ve hüzünlü 

Yüreğindeki aşk 

Sanki dumanlı bir hatıra. 

Güneş,  

Doğmadan titrek sahillere henüz,  

İnerken uzaklardan uçurumdan aşağı 

Kaybetme gözlerindeki ışık dalgasını 

Bir gün yıldızlara ulaşacak,  

Zalim yüreklere inat.