Zamane ölümleri

İlk kez böyle bir durumla karşılaştım. İnsanlar hastane koridorunda bir araya gelmiş, üzgün ifadelerle bir noktaya bakıyorlar, aynı zamanda da konuşuyorlar: "gözlerini oynattı", "yok be, o kameradandı" vb. Şaşkınlığımın yüzümdeki yansımasını bir arkadaşım bana söyledi: "O kadar komik görünüyordun ki neredeyse kendimi tutamayıp gülecektim!" İnsanların baktığı bir ekrandı ve ekrandaki ise yoğun bakımda olan hasta yakınımızdı. Yoğun bakım ünitesine kimse giremiyordu ve zamane zihni bu duruma bir çözüm üretmişti: Hasta yakınınızı "seyredebilirsiniz". Hasta yakınları belki de, sorunlarına çözüm bulanlara müteşekkir hissetmişlerdir kendilerini.

Kısa bir "seyir"den sonra doktor açıklamasını yaptı: ilaçlarını verdik, elimizden geleni yaptık. Artık sizin burda durmanıza gerek yok. Bir durum olursa(Bu "ölürse" anlamına geliyor galiba) sizi ararız. Sonrasında da müteşekkir hissedilen hastanenin güvenlik görevlisi koridorda durmanın(bu hastaya yakın olmak anlamına geliyordu ordakiler için) yasak olduğunu söyledi bizlere. Ve bizler evlerimize dağıldık. O gece sabaha karşı galiba, hastamız "gösteri"sini bitirdi. Allah rahmet eylesin.

Bundan yıllar önceydi, köydeki evimize, köuün kurumlarından(sağlık ocağından) bir görevli gelmişti. Ev ahalisine doğum kontrol yöntemlerine dair bir şeyler anlatmaktı derdi. Konu gereği çekingen bir tutumla ygörevli kadının(hemşire ya da ebe olsa gerek) yanından uzaklaşmış ve sonrasında da ayrıntılarını öğrenememiştim anlattıklarının. Ancak olayın duygusal etkisi üzerimden gitmemiş ki hastanede benzer bir duyguyu yaşadım. Yıllar önce "kafamıza göre" doğurmamıza müsade edilmiyordu şimdi ise kafamıza göre ölmemize.

Şöyle bir hayaliniz olabilir mi gelişmiş insanlık çağında? Anneniz evinizde, başı yastıkta; etrafında toplanmışsınız, yasinler okunmakta. Elini tutuyorsunuz, gözleriniz yaşlı, ölüm sizin hücrelerinizden geçip tüm evi kapsıyor. Anneniz ölüm meleğiyle konuşurken siz kendi ölümünüzü düşünüyorsunuz. Anneniz yanağınızı okşuyor. Korkma, diyor. Öte dünyada buluşuruz. Ayrılık acısı dizlerinizi titretiyor, bunu "hissediyorsunuz". Ve ölüm meleği vaktin geldiğini acıyla "hissettiriyor" size. Temaşa değil söz konusu olan. Sahici insanlık durumu.

Annelerimizin ölümlerini sadece "seyredebildiğimiz" bir dönemdeyiz.

Muhabbetle...