Zeugma'dan Ötelere

Hasret mi desem, özlem mi?
İkisi de aynı kapıya çıkar
Bazen dalar giderim,
Zeugma’da açan papatyaları düşünürüm
Önümde Fırat yaymış kollarını
Ötede Birecik,
Fırat kıyılarında şaput balıkları, tam kebaplık
Biraz dikkatli baksan
Sasani ordularını görebilirsin
Rehcivan kalesinin önünden
Ve Makedonyalı İskender
Dodurga kentinin oralardan, nehri geçer
Gemiler üzerinde kurulan köprüyle
Arkasından Romalı generaller
Niceleri telef olmuş buralarda
Mezarlarından dumanları tüter.

O papatya, o yavru aslan
Asırlardır aynı tepeyi tutar
İster Akat’lı Nabukadnezar
İster Hitit’li Muşırka olsun
Hepsi de aynı kapıya çıkar
Hepsi de toprak altında

Şimdi de kamyonlar asker taşır
Irak üzerinden Necef’e, Umm Kasr’a
Kırk derece ateş altında askerler
Paramiliterleri tepelemek üzere çöllerde
Ellerinde silahlar,
Üzerimizden uçankaleler geçer, B52’ler
Komşumuz Irak, yüreğinden yanık
Onlara ırak, bizlere yakın
Bombalar altında
Ölür. Nedenini bilmez.

O papatya Zeugma üstünde,
Her şeye güler
Çünkü neşelenir esen yellerle
Bir genç kız gibi
Bahara durmuş,
Bir tek Halfeti’ye üzülür
Fıratın yuttuğu Halfeti’ye.

Gerisi gelir
İnsanlar doğarlar, yaşarlar, ölürler,
Fanidirler
Bir tek kalan uzun nehir
Ve nehirin kıyısında papatyalar..
Dünya yaşadıkça
Yaşadıkça ırmaklar...