Züğürdün serveti: Ivır zıvır

Paris’e gittiniz; meşhur kulesinin ışıklı minyatürünü…

Londra’ya uğradığınızda leydi Diana’nın porselen figürünü…

New York’tan ikiz kulelerle ilintili bir hatıra…

Konya’dan Mevlana’nın dervişleri…

Hacca gitmek nasip oldu; Kâbeli saatler…

Dönüş yolunda; sizden evvel bavullarda yerlerini alırlar.

Paris’i; Anyayı Konya’yı evinize götüremeyeceğinize göre…

Artık aramızda olmayan ilahlar ilaheler…

Marilyn Monroe; Michael Jakson Marlene Dietrich’ler

Onlara her yerde rastlamanız mümkün; el çantalarında tişörtlerin baskılarında…

Hasret gidermek için…

Onlara ait bir şeyler fark etmeden evlere dalıyorlar…

Onlar ünlü biz ünsüz; yine de aynı akıbeti paylaşacağız.

Bizim henüz bilmediğimiz bir dünyada oluşları…

Korkutuyor mu?

Hatıraları canlı tutabilmek adına evlerin başköşelerinde yer verdiğimiz yenmez içilmez; konuşmaz ıvır zıvırlar…

Değişmez katı gerçeği yumuşatır mı?

Çin işçileri: “Melek bibloları, biblodan melekleri” üretmekten, paketleyip, milyonlarcasını dünyanın dört bir yanına göndermekten iflahları kesilirken… Hali vakti yerinde olan azınlık; azınlık kalmaya devam ediyor.

Bankadaki servetin sıfırları genleşiyor.

Ivır zıvır üreten sektörün kodamanları altın dişlerine; elmasları ekliyor.

Doğrusunu söylemek gerekirse; biblo melekler çok güzeller; görevleri görünüşlerinden de daha güzel.

Yer ile göğü birbirine yaklaştırıyorlar, bilinmeyene köprü vazifesi görüyorlar.

Görüyorlar mı?

İster gecekondu, ister keçeden çadır isterse şehirde bir daire hatta mahpushanelerde…

Renkli, pilli, plastik, yapay çiçekler böcekler…

Ucuzdurlar ama bize bir şeyleri anımsatırlar.

Baktıkça ruhumuzu süslerler.

Kocaman olmuş evlatların bir zamanlar oynadıkları oyuncakları...

Zenginin ruhunu: Sanat eserleri…

Pahalı halılar konaklarını coşturur.

Züğürdün semt pazarından aldıkları…

Toz tutmaktan, yer kaplamaktan başka bir işe yaramayan ıvır zıvırları

Neden ayrılamazlar onlardan?

Zenginin ürettiği sahte sanat eserleriyle; onun servetine servet kattığını bile bile vazgeçemez satın almaktan…

Benim gibiler…

Bu gün niyet ettim o meleklerden; mimikleri yıllardır değişmeyen pelüşlerden yolumu ayırmaya…

Elim gitmedi.

Yapamadım.

Üstelik bir paket kâğıt mendil harcadım.

Dişlerimi fırçalarken aynaya baktım; gözlerim kan çanağına dönmüş.

Ağlamaktan…

12.Mart 2010 Cuma

Alev Meisel Berlin’den