-...bisiklet...-

Bir zamanlar bende çocuktum.
Üstüm başım kir-pastı.
Akşama kadar bir top peşinde koşardım da,
Akşam ezanı okununca eve dönmem söylenirdi…

Babamdan almasını istediğim ışıklı ayakkabılar ile ;
Hiçbir zaman yiyemediğim dolma biberim kabukları arasında gidip geldi gözyaşlarım…

İçine Sarelle sürülmüş ekmek parçası sayesinde öğrendim ellerimi direksiyona koymadan bisiklet sürmeyi…

Sonra;
Bir gün düştüm!

Avuçlarımda çamur,
Dizlerimde kan;
Ayaklarımda ışıklı ayakkabılarım ile,
Bir zamanlar bende küçüktüm…