'' KADIN herkesin içinde kahkaha atmayacak!''

Olur!

Emriniz olur!

Herkes derken?

Herkes kim?

Bunu da bir açıklığa kavuştursak!

Hani açılımını yapsak mesela!

Bu ara açılım moda ya!

Açıla açıla olduk kabak çiçeği mi desek yoksa güne bakan?

Kadının kahkaha atacak hali mi kaldı?

Değil sokakta, herkesin yanında, evde ya da yalnız başına!

Kadının yüzü gülmüyor ki kahkaha atsın!

Kadın mutlu mu ki kahkaha atsın?

Elde yok, avuçta yok!

Sofraya koyacak bir tas çorba yok!

Yardım dağıtılan sıralarda, saatlerce sıra bekleyen kadın çok!

Borç dağları aşmış!

Kredi kartları yetersiz bakiyeye ulaşmış!

İcralar kat kat kapıya dayanmış!

Kadın… Yaralı… Vermiş toprağa biricik evladını!

Fidanını… Gül goncasını…

Kadını öldüren zihniyet!

Kadını dehlizlerde yaşamaya layık gören zihniyet!

Kadını kendi kurallarına göre yaşamaya mahkûm kılan zihniyet!

Kadını görünce şehvet duyguları kabaran, kendini zapt etmekten aciz zihniyet!

Namusu kadının iki bacağının arasında sanan zihniyet!

Kör, kara zihniyet!

Nasıl gülsün ki kadın? Bir tahayyül et!

Her gün bir ya da birkaç cinayet!

Tecavüz ya da şiddet!

Sonra…

Sen kadını gülmekten men et!

Kahkaha atmasın diye tehdit et!

Tecavüz eden dışarda!

Elini kolunu sallaya sallaya!

Öldüren de keza!

‘’İyi halden’ ’taltif et!

Bütün bunları yaşarken kadın kara, kara…

Sen…!

Kadının kahkaha atmasını yasakla!

Eğitimini kısıtla…

Bedenine müdahale et!

Sözüm bir tek kişiye değil!

Bu düzeni kendi karanlık, kısır düşüncelerine göre tasarlamaya çalışan, tüm er kişilere!

Birkaç kendini bilen istisna dışında…

Bu şartlar altında!

Nasıl gülsün ki kadın?

Nasıl atsın ki kahkaha?

Söylenecek daha ne kadar çok şey var da!

Hal mi bıraktınız ki insanda?

''Sen o aklı kendine sakla!''

Ay Şen…