...Yaralı üveyik...

Mekanım burası işte, tekrar geldim yalnızlar rıhtımı,

Ne var ki; ellerimde boş şuan, yazık ki belirleyemedim bahtımı.

Tesellici elleri henüz göremedim, herkes benden bıktı mı?

Yosun bağlamış bu gözlerde yoksunuz, sizce bu takıntı mı?

Darıldım sadece herkese, darılmadım bir tek yüce Allah’a,

Zor bir sınavdı lakin, ben geçtim isyankar değilim vallaha,

Kelimelerde seçtim bazen, kiminin ağzı bozuk gerilmiş çarmıha,

Ölümdü bazen terleten ki; terk eden ki bazen öldüren vaka.

Çöktü omzuma dün gece karabasanlar aleminden di galiba,

Sureti net değildi çelimsiz kollarından tattım derin bir elveda,

Düşüktü gözlerinde ki inanç kıvançla dert ekledi bana bir daha,

Kuraklıktan çürümüş tüm vücudum, bir tek gözümde kalmış vaha.

Ağlarım ben sessizce, sensizce de dertlerle boğuşurum ben,

Amansız da olsa yok kadar da az bu içimdeki sesli sen,

Cevapta verdim bazen lakin tek bir sorum vardı bunlar neden,

Ne demiş atalarımız düşün, taşın yaşın yetmişken ölmüş deden.

Bir labirent var içimde, çık çıkabilirsen bendeki kapılar kilitli,

Tut tutabilirsen bu göz yaşlarımı, çok zor senin avucun delikli,

Geçmişe dönmek zorda olsa, geleceğe gitmek bence delilikti,

Bana gökyüzünü imrendiren bir o birde yaralı bir üveyikti.

Sezai DEMİRCİ