''Bir ülkeyi tanımak istiyorsanız, orada insanların nasıl öldüğüne bakın!''

Gün kömürden kara... '' Bir ülkeyi tanımak istiyorsanız, orada insanların nasıl öldüğüne bakın.''

2014'ün Türkiye'sine baktığımızda görüyoruz ki sudan ucuz insan hayatı... Utanıyorum O tertemiz yürekli işçinin kendini sedyeden daha değersiz hissetmesinden. Utanıyorum insanlıktan. İnsanı insanca yaşatamadıktan, insan olduğu için değer vermedikten sonra ne beklenebilir ki gelecekten ne umulabilir? Doğrusu sözün bittiği yerdeyiz. Ne söylesek anlamsız kalacak artık söz söyleme değil önlem alma vakti olmalı. İnsan hayatına biraz olsun önem verme vakti. Unutmamalıyız bu acıyı her şeyi unuttuğumuz gibi. Artık bir şeylerden ders çıkarma vakti. Yasalar, iş güvenliği, işçi hakları bunlar yalnızca kağıt üzerinde kalırsa nasıl güvenebiliriz adalete. Yazıklar olsun insanları böyle çaresizliğe iten sisteme. İnsana en büyük kötülüğü yapan yine insan;  kaderle açıklanamaz bu olanlar. Dua etmekle olmaz bir daha yaşanmaması için böyle bir acının gereken her şeyin yapılması gerekiyor. Acıların milyonda biri bile ne yapılsa sarılamaz belki bu saatten sonra ama yine de elimizden gelen herşeyi yapmamız lazım. Bugün artık 2014 yılındayız bu olayları 1800 lerle kıyaslamak olsa olsa olanları hafife almak acıyı küçümsemek olur bu da hiç bir insana yakışmaz. Söylenecek daha binlerce söz var belki ama acının büyüklüğü susturuyor tüm sözleri... Umarım bundan sonra yaşanmaz böyle facialar, umarım bundan sonra kaderle açıklanmaz olanlar ve umarım artık önem verilir insanın onurlu bir şekilde yaşayabilmesine...