''Gazi ninem, lokma dökmüş...''

Bayram bütün canlılığıyla sürüyor... Çocuklar canlı ve neşeli... Minik, al yanaklı kızlar, saçları örüklü, mis gibi kokular sürünmüşler... Küçük ''Erkekler'' saçlarını yana taramış ve tombul yanaklarla, ütülü pantalonlarla dolaşıyorlar...

Biz büyükler, şehitlerimizin burukluğuyla ''Kırık ve ezik''durumdayız... Kapı ziline ulaşamayan minikler, küçük tombul elleriyle , kedi sessizliğinde kapıları yumuşak yumuşak vuruyorlar... Kimine bayram harçlığı, kimine şekerler, çikolatalar veriyoruz...

Mahallemizin ''Çevreci'' sevimli ninesi , elinde bir tabak dolusu lokmayla kapımızı çaldı... Bizleri hep mahcup ederdi ... Biz hazırlanmadan yine O geldi... Bayramlaşmaya... Ellerini öptük...''Şehitler için'' lokma dökmüş...

Ama gözlerinin içi gülüyordu.. Neş'esinin sebebini sordum... : ''-Yavrım... Biz , Bulgaristan'da ne çileler çekmiştik... O zalim Jivkov...! Yok mu ... ? O hınzır...! Beni ve sülalemi bir gecede sürgün ediverdi... Dipçik, tekme yedim... Bayramlarımızı ''Zehir ''ederlerdi... Başımın yemenisi ; kızımın çeyiz sandığı bile evde kalmıştı... Acımasız askerlerince sürüklendik... Ama hiç moralimizi bozmadık... Deden, o gün, acıya dayanamadı... Ruhunu teslim etti... Son duasını bile ettirmediler bize...''

''Başka neyimiz kaldı Bayramlarımızdan başka...Ha ... ? Neyimiz kaldı...? Evet şehitlerimize ağlıyor ve dualar ediyoruz... Aman... Aman ne olur metanetimizi yitirmeyelim... Düşmana zayıf yönümüzü göstermeyelim.''

Yutkundum kaldım... Evet , metanetimizi yitirmemeliyiz... Tabi bu ''Göbek atıp, oynamamız'' anlamına da gelmiyordu... Gazi ninem gibi çok çalışmalı, çevremizi ''Pislikten '' temizlemeliydik...

Bayraklarımızı evlerimize asmalıydık... Ama yarından tezi yok... Çok ama çok çalışmalıydık... Zayıf yönümüzü de düşmana göstermemeliydik... Yeni ''Haçlı Ordusu''na karşı hazırlıklı olmalıydık...

Kapı çaldı... Al yanaklı çocukları bu sefer içeriye aldım... Ninenin ellerini öptüler... Gözlerinin içi gülüyordu... Beyaz giysili sabun kokan çocuklar... Torunlarımla biraz oynadılar... Moralimiz yükseldi... Hanımın içinden geldi: ''Lokma Dökmek... Şehidimin ruhuna gitsin diye...'' Cennet onlara mekan oldu...

Gazi Ninem, vedalaştı... Diğer komşulara moral ve sevgi dağıtmak için... Çocuklarla cıvıldaşarak gittiler...

Yeni bir ışık doğmuştu gönlümde... Arkalarından bakakaldım...