''Şair çocuk'' Atila Er ya da ''İlknur Büyümek İstemiyor''

Ninniler, masallar, söylenceler, bilmeceler… Çocuk dünyasında buluşan  söyleyişler, dinletiler, ezgiler, dillendirmeler… Sözlü anlatımın  çocuk dağarcığıyla ilk buluşmalarıdır bunlar. Öykü, roman, şiir, bilim-kurgu yapıtlarıyla daha varsıl artık çocuk yazını. Görselliği, sunumu, içeriğiyle de çocuk yazınına kazandırılan kitaplar,  çekim merkezi oluşturuyor çocuk okurlarda. Çocukların tinsel gereksinimlerini karşılamak, onlara güven vermek, sosyal ve duygusal gelişimlerini desteklemek, kuşkusuz bir yazar sorumluluğu gerektirir.

Çocuklara şiirlerle ulaşan kitap sayısında son yıllarda artış olduğunu gözlemliyoruz. Sevindirici, umut verici gelişmeler bunlar. Şairlerin çocuklara şiirleriyle ulaşmaları, iletişim kurmaları, şiiri sevdirmelerini önemsiyorum. Dili, anlatımı, dünya görüşü, bakış açısıyla “şair çocuk”ları ilgiyle izliyorum.

Şairler de çocuk olduklarını açığa vururlar  çoğu kez. Şiirlerindeki sıcaklıktan, anmalardan  duyumsarız şairlerin içinden eksik ol(a)mayan o çocuğu. Aslında güzeldir o çocuk; şairin duruluğunu, doğallığını, aydınlığını yansıtır. İçlerindeki o çocukla buluştuklarında kırlardan, kuşlardan, çiçeklerden, sevgiden, ince duyarlıktan sesler yansıtırlar.

Atila Er de şiirlerinde çocukluğun ve çocukçalığın sevimliliğini, yaramazlığını, heyecanını duyumsatan bir “şair çocuk”tur… Çocuklarla buluşmaktan, çocuk diliyle konuşmaktan büyük tat alır. Şiirlerinde de bu sıcaklığı, içtenliği, sevecenliği görmek olası. Yeni çıkan “İlknur Büyümek İstemiyor” (*) da onlardan birisi. 

Üretken bir şair ve yazar Atila Er. Şiir, öykü, inceleme, anı deneme, antoloji alanında 19 kitap yayımladı bugüne dek. Bunlara 4 çocuk kitabı daha ekleyince, 23’ü buldu  kitap sayısı:  Buğra Diye Biri, Moranka ( masal), Sınıf Arkadaşlarım ve İlknur Büyümek İstemiyor.

Evet İlknur neden büyümek istemiyor? “Hiç büyümesem kızar mı Allah” diye sorarken, içindeki endişeyi seziyoruz. O yüzden kafası da karışık İlknur’un. Atila Er, İlknur’un duyarlığıyla, duygularıyla  hayata bakıyor.  Onun dünyasına giriyor, onun dilini kullanıyor, onun görmek istediklerini algılıyor. Sevgiyle yaklaşıyor çocuk arkadaşlara. İnsanları, evleri, doğayı, mevsimleri, şairleri… çocuk gözüyle yorumluyor.

Çocukların merak ettiklerini, soruyla öğrenme isteklerini bildiği için sorulmuş ve yanıtı verilmiş bilmeceleri de var Atila Er’in.  Şiiriyle buluşturduğu ve “ben kimim” diyerek sorduğu 12 bilmece yer almış kitapta. Birini paylaşalım bakalım, siz okurken ne yanıt vereceksiniz?  “Hep kalbinizdeydim / Çoğu kez görmediniz / En yakın kardeşimdi barış / Onu da savaşlara verdiniz / Çığlıkları hâlâ kulaklarımda / Yaraları kanayan çocukların / Filistin nereye düşer amca, / Irak nereye?.. / Oysa ben tam da içinizdeyim/ Bilin bakalım ben kimim?” Yanıtını buldunuz mu bu bilmecenin? Şair de sabırsız, yanıtını veriyor bekletmeden : “Sevgi…”

Er, şiirlerini dolambaçlı yollardan değil doğrudan iletiyor çocuklara; yormuyor onları. Çocukları eğlendirmeye, güldürmeye, düşündürmeye, onlarla oyun oynar gibi, aile içinde, sokakta, doğal ortamlarda dolaştırmaya özen göstermiş, güncel konuları seçmiş. Ancak yanıt alamadığı soruları da olmuş. Örneğin şükür sözcüğünün bir aile içinde sıklıkla kullanılmasını ironiyle yorumlamış: “Düşünüyorum da / Şükür, hepimizin adını / Tutabilir mi aklında?” Hepimizin özlediği, gerçekleşmesini istediği barışı, kardeşliği de kendine özgü biçimde yorumlamış: “Yine dalaşıyoruz kardeşimle / Onun adı: BARIŞ / Benim adım: SAVAŞ / Nasıl yaşayacağız birlikte /Kardeş kardeş”

“İlknur Büyümek İstemiyor”la Atila Er,  çocuk diline varsıllık katıyor, onların düş gücünü kışkırtıyor, duygu yoğunluğunu renklendiriyor.  Çocukların beğeniyle okuyacağını sanıyorum bu kitabı.

Atila Er’le yazışmak ve bu kitabını edinmek isteyenler için yazarın atilaer@mynet.com e-posta adresiyle iletişim kurabilirler.     

(*) İlknur Büyümek İstemiyor, Çocuk şiirleri, Atila Er, Babıali Kitaplığı, Eylül 2011