"Abla" küçük kızkardeşini anlatır: Özgürlüğüne düşkündür.

1962 yılı Aralık ayının 10. gününün ilk saatleri. Marmaris'te gece 24:00'ten sonra elektrikler kesik, opalin gaz lambası ve bir gemici feneri aydınlığında, evdeki telaş yüzünden uyanık 4.5 yaşındaki "abla" kapının aralığından izler: Yere serili bir yatak üzerine hâki renkli muşamba serilir, üzerine temiz beyaz bir çarşaf. Sonra "abla" ve kız kardeşi komşu teyzeye götürülürler, eve döndüklerinde üç kızkardeş olmuşlardır. 

 

İlk iki kızdan sonraki bebekleri aldırır anne ve son olarak, halanın, oğlan olacağını iddia edip adını da Osman olarak belirlediği bebeği doğurur: Sarışın, kaşları seçilmeyen pek de güzel olmayan bir kız bebek.

 

Sessizce büyür, ablalarının oyunlarında fasülyeden rollerle yetinir, dia çekme meraklısı babasının kaprisli gözde modelidir, fotoğrafının çekilmesinden hoşlanmaz; "aslan yatağından bellidir" diyen babasına lâyık muntazam bir okul dolabı vardır. Temiz, hattâ titizdir: Yatağına kimse oturamaz, sokağa da çıkabilen kediler dışında. Derslerinde başarılıdır, problem çıkarmaz, "abla"nın yarattığı anarşi ortamında farkedilmeden büyür, liseyi bitirir, ODTÜ'yü kazanır, Ankara'ya gider, bitirince İstanbul'da yaşamaya karar verir, döner.

 

O ara "abla"nın gazetede gördüğü 1 sütuna iki parmak haber üzerine, o yıllarda yaş sınırı 26 olan Interrail ile Avrupa'yı dolaşmak üzere annesiyle "abla"nın Sirkeci'den tek başına yolculadıkları küçükkızkardeş, bir aylığına yola düşer. Patlak bir bavulla yanmış ve zayıflamış olarak döner ama bu sadece bir başlangıçtır: Küçük kızkardeş sistemli biçimde dünyayı gezmeye başlar.

 

Demesine göre "yükselen burcu terazi yüzünden adalet duygusu çok yüksek"tir, bu yüzden ablalarının geride kalmalarına içi elvermez, kısa zaman içinde yurtiçinde ve dışında, maddi manevi her türlü angaryayı yüklenir, planlar ve tüm gezilere beraberce gidilir. Ablalarının, katır performansı gerektirdiğinden olsa gerek, pek iltifat etmediği Kaçkarlar'da zirve, Macahel yaylalarında kamp türünden olanları ya da Güney Afrika, Güneydoğu Asya gibi fazla heveslenmedikleri gezileri tek başına yapar ve çektiği güzel fotoğraflarla ablalarını macerasına ortak eder.

 

Özgürlüğüne çok düşkündür. Bir insanla evlenme fikrine yanaşmaz, iki güzel beyaz kedisiyle evlidir ve çok da mutludur. "Abla" ile aynı tarz esprilere güler, ortancayı ise sonsuz dinleme kapasitesine sahiptir.

 

45. doğum günü şerefine sarı uzun güzel saçlarını kızıla çevirdiğini öğrendiği, iri yeşil gözlü bu güzel kadına, güzel küçük kızkardeşine "abla" demek ister ki!

 

"Kardeşim olduğun için, beraber büyüme mutluluğunu paylaştığımız için, yaşamıma kattığın tüm değerler, her türlü desteğin için sana çok teşekkür ederim."