"Bir depo benzin" kadar yaşam!

“Bir depo benzinlik” diyarlardaki gibi! Bir depo benzin nereye kadar götürürse, oraya kadar gidersiniz. "Önce umutlar biter tükenir, yollar çıkmaz!

Hiçbir şeyin yedeği yoktur. Her alanda birinciler ve “en alttakiler”. Orta direk yok-sun. Ara insan gücü eksik.

Bir birini kıran, sektör/bölge dünyayla rekabet edemedikte, sattıklarıyla tükenerek, kendini yer.

Başlıktaki teşbihi yazıya indirgeyip, düş gücünden düşleme döşeyelim:

Akaryakıt konusunda, “ufaktan indirimleri izleyen zam tekerleği”; üreticiden ta pazarda mallara ve pedalda ayak basılı mandala, her kesimi vuruyor...

İki durak arasında kontak yapan bir akıl!

“Benzin fiyatını neden indirdin neden bindirdin?” soran yok.

“Tek depo benzin” gibi adeta…

İnsanların bir “ikinci şansı” yok.

Diyelim tuttuğun iş tıkandı, diploman meslek vermedi, “göçer” oldun kente dertlerinle; derdini anlayan, dinleyen yok… Yoksul doğdun, “haraç veremedin”, harçla yaşadın, borçlu öldün; alacağın dua yok!

Benzinden hızlı uçar-ı sevdalar, kolay tükenir ömürler, kestirme el değiştiren servetler ve kestirilmesi güç dertler içinde koca bir ülke…

İzmit çevresi viran, tıpkı Urfa, Harran.. “Şeref”ini taşımak için ayakta duran…

Dedikleri kadar “yalnız”… Ve bilemedikleri kadar soylu bir halk olsa da…

Bir atımlık barut, bir kıvılcımlık öfke yumağı insanlar…

Gelecekten dışlanmışlar.

“<ı>Hepisi topusu” bir depo benzinlik… Benzi sararmış tarlalar misali susuz ve umutsuz hayatlar.

Suçlusu olmadığı bütün günahların mahkumu ve hırslarının tutsağı bütün tutkular içinde hemhal olmuş...

Dünya kadar dertli Türkiye… Türkiye kadar İstanbul.

Bir depo benzinlik saltanat kadar…

Öncesizliğin ve sonrasızlığın girdabında, yolsuz, yönsüz ve dahası;
yol aranmaya, yarınlar kurulmaya değersizleşmiş; pörsümüş, zamanından önce eskimiş, yaşlanmış; o yaşamsallık.

Işıl ışıl cenneti vaat eden yerleşkelerde her doğumun sanıcısını umuda yormaya hazırken, aslında çaresizlik içinde, yoğrulmuş analar-babalar.

Kitap, ilaç; ilaç niyetine kitap ve bir depo benzine denk başlangıçlar yapmaya yetmezliğin terbiye ettiği çocuklar…

Bir depo benzinlik yaşam bu!
<ı>
Kah indirilen kah bindirilen.

Bir yoksulun sırtından alınıp bir emekçinin omuzlarına vurulan bu yaşam!

Bir depoluk benzin kadarı değeri var mı ola? Bir nefeslik ömürde saklı; bu yaşamın; bu yaşamın öznesi olan o aziz insanların?