"Çöl Çakalı" Kaddafi'yi kınayamıyorum!

Günlerdir bir "Çöl Tilkisi" edebiyatıdır gidiyor... 

Öncelikle bu yanlış yakıştırmayı gidermek istiyorum. 

Tilki, sadece karnını doyurmak için olağanüstü zeka gösterileri sunan sevimli bir yaratıktır. Bu haliyle hayranlık uyandırır. 

Çakal da kurnazdır ama kendi adi menfaatleri için canavarlık yapmaktan geri durmaz. Etrafındakileri aptal, kendini de çok uyanık zanneder. Bu haliyle çakal sevimsizdir, antipatiktir. 

En azından tilki ve çakal konusunda toplumda böyle bir algı vardır. 

Buna göre, sırf mevcut saltanatı devam etsin diye, ahalisine önce sıçan deyip, sonra da pilotlarına kalabalıkların üstüne bombardıman emri vererek halkını sıçanlar gibi komple imha etmeye kalkışan birine de olsa olsa çakal denilebilir. 

Ama ben hemen yanıbaşımda kendi ülkemdeki çakalları kınamadan, kınayamadan Afrıka çöllerindeki çakalları kınayamıyorum. 

Benim ülkemin belli yörelerinde hala ağalık düzeni varsa ve ağalar kendi emirlerindeki insanları insan olarak görmüyor, onları bir mal olarak değerlendiriyorlarsa, onları sömürüyorlarsa... 

Benim ülkemde bazı patronlar işçilerini "şehir marabası" olarak görüyor, onlara insanca yaşama hakkı tanımıyorlarsa... İşçileri gece mesaisiyle, fazla mesaiyle, pazar, bayram, yıllık izin demeden çalışmalarıyla, alınları hep terli kalmasına rağmen, oturdukları gecekondu evin kirasına ancak yeten maaşlarıyla, çocuklarının eğitiminden, giyim kuşamından vazgeçip, sadece sofradaki ekmeği düşünmekten uykuları kaçıyorken, o patronlar işçilerinin emeğiyle, alın teriyle hatta kanuni haklarını vermeyerek edindikleri paralarla keyifleri için, zevkleri için binlerce lirayı bir gecede harcamaktan çekinmiyorlarsa, hatta daha da çılgın harcamalar için fanteziler kuruyorlarsa, onların bir gecelik harcamalarıyla bir işçinin neredeyse bir yıllık temel ihtiyaçları karşılanıyorsa ve onlar bu durumu kendileri için çok doğal bir hak olarak görüyorlarsa... 

Benim ülkemde bazı yöneticiler bazı uyanık arkadaşlarıyla anlaşarak fakir fukaranın haklarından oluşan hazineyi boşaltıyorlarsa... Ülke toplam gelirinin % 80'ini nüfusun % 17'si büyük bir iştahla yerken, bunun normal bir sonucu olarak nüfusun neredeyse % 50'si açlık sınırında hayatta kalma mücadelesi veriyorsa... Ve bunu o yöneticiler kendileri için doğal bir hak olarak görüyorlarsa... 

Benim ülkemde yöneticilerin himayesinde neredeyse her mahallede silahlı bir çete kurulmuşsa ve bunlar kendilerini himaye eden yöneticilere güvenerek hukuk mukuk tanımadan bellerindeki tabancayı göstererek çek senet tahsilatı yapıp, fabrıkalara, tapulu arsalara el koyuyor, mahallelinin kanını içiiyorlarsa... 

Hatta ve hatta benim ülkemde; kendileri de diğerleri gibi bir memurken ve maaşlarını da diğer memurlar gibi halktan toplanan vergilerden biraz da kendilerine kıyak yapılarak torpilli bir şekilde alıyorlarken, sırf görevleri icabı bellerinde tabanca, altlarında tank olduğu için iki de bir halkın silahlarını ve tanklarını halkın ve halkın temsilcilerinin üzerine yöneltip anayasal düzeni bozarak kendileri iş başına geliyorlarsa, Atatürk'ü öne atarak bunu kendileri için bir hak olarak görüyorlarsa... 

Buna bağlı olarak, kendi hukuksuz iktidarlarına zemin hazırlamak için vatandaşın saf ve temiz milli ve dini duygularını istismar ve provake ederek bu ülkede Üniversite, Taksim, Kahramanmaraş, Çorum, Sivas katliamları yaşanmışsa, 70'li yıllarda 5000 taze fidana baharı yaşatmamışlarsa, Eruh ve Şemdinli'de süt kokan tazecik bebelere kurşun yağdırmakla başlayan başka bir iktidar hesapında da 35 000 vatandaşımızı kaybetmişsek... 

Yine bu ülkede faili meçhüllerden bahsediliyorsa... 

Ve ben ülkemdeki bu olayların sorumlularına hesap soramıyorsam, onları kınayamıyorsam... 

Dahası; ben köyde ağa, şehirde patron, idarede yönetici olduğumda ve belimde tabanca taşıdığımda kendimin de bir "çakal" olmayacağımdan emin değilsem... 

Kendi egoist duyguları için halklarını bir sıçan gibi gören ve onları bir sıçan gibi ezmeye çalışan sadist Afrika çakallarını kınayamıyorum. 

Bunun, "egoizm" ve "empati"yi ilgilendiren çok yaygın bir kişilik sorunu olduğunu düşünüyorum.