'Empati'

Karşımızdaki kişinin gözleriyle dünyayı görebilecek kadar o kişiyi anlayabilsek onun dünyasına girebilseydik.

Yani kendimizi karşımızdaki kişinin yerine koyup onun duygu ve düşünceleri ile her şeyi algılayabilseydik herkesi anlardık.

Peki, bunu yapabiliyor muyuz?

Belki bazen olabilir ama genelde bildiğimiz halde hep ihmal ediyoruz ‘empati’ kurmayı!

Şimdi bir deney yapın.

Kısa bir süre gözlerinizi kapatın ve sanki hiç açılmayacakmış gibi dolaşmaya çalışın çevrede. Bazı ihtiyaçlarınızı böyle karşılamak için uğraşın. Sonra açın gözlerinizi ve görmeden yaşarken neler hissettiğinizi hatırlayın. Hatta yazın.

Bir süre için kulaklarınızı iyice tıkayın, sesleri duymadan insanların arasında olmak için bir deney yapın. Sokağa çıkın, çevrenize bakın. Duymayarak görmek bakalım size neler yaşatacak.

Bir sandalyeye oturun ve oradan bir süre hiç kalkmayın. Kalkamadığınızı hayal edin. Başkalarından bir şeyler için yardım istemek zorunda olmak nasıl bir duygu? Bunu anlamaya çalışın.

Bir arkadaş ortamında veya ailenizle birlikteyken bir süre hiç konuşmayın. Sanki konuşamıyormuşsunuz gibi. Hatta birkaç saat sürdürün suskunluğu. Bakalım içinizde neler birikecek dışa vuramadığınız ve sizde nasıl bir sıkıntı yaratacak bütün bunlar.

Eğer bu deneyleri yaparsanız, artık bileceksiniz, aramıza katılamayanların güçlüklerini. Ve yine bileceksiniz ki böyle olmayı onlar seçmediler. Bunu istemediler.

Yıllar önce bizim hayat hikayelerimizden esinlenerek Doç. Dr. Nevin Eracar hanımefendi tarafından yazılmış olan metinin bu deney kısmında ilk kez ‘empati’ girmişti hayatımıza.

20-30 civarında engelli-engelsiz gönüllülerden oluşan bir gruptuk. (Süpervizyon eğitimi alıyorduk.) Bu metni tiyatral canlandırma yaparak fon müziği eşliğinde İlköğretim ve Ortaöğretim okullarına sunuyorduk. Genç nesilden başlamıştık engellilik konusunda bilinçlendirme çalışmalarına çünkü yetişkin insanlarda oluşan önyargıları değiştirmek çok daha zordu.

Genç neslin bilinçli bireyler olarak yetişmesi için üstlendiğimiz eğitmenlik görevindeki başarımızın sonuçlarını sunumun akabinde öğrencilerin dışa vurum çalışmaları olarak (sunumu izledikten sonra) bize gönderdikleri resim, şiir ve metinlerde görebiliyorduk.

Taksim Metro sergi salonunda bu çalışmaları sergilemiştik. Toplumun tüm kesimleri tarafından büyük ilgi ile karşılanmıştı bu çalışmalar.

...Ben de şahsım adına bu projede çok şey öğrendim. Kişisel Gelişimim açısından olsun, sahne performansı, sunum (sunuculuk) yeteneklerimin ve en önemlisi empati yeteneğimi de bu proje sayesinde ilerletmiştim.

Sayın hocamız Psikolog Nevin Eracar hanımefendi hepimizin hayatını değiştirmişti. Otistik bir çocuk annesi olmasından dolayı ona kendimizi çok daha yakın hissetmiştik. Almış olduğumuz süpervizyon eğitimi, psiko-drama vs. düşünüyorum da onunla geçen yıllar çok şey katmıştı bizlere…

SKY Türk TV’de omurilik felçliler derneğinin koordinatörlüğünde ‘Empati’ isimli program başladı. Her Pazar yayınlanacak olan bu programı bu hafta ‘Hazım Körmükçü’ sundu. Bu sabah (14.03.2010) Pazar günü uykumdan fedakârlık edip 09.10 da TV’nin başına geçtim, programın ismi beni geçmişe yukarıda bahsettiğimiz 'Toplumun özürlülere adaptasyonu ya da Özürlülerin topluma adaptasyonu' projesine götürmüştü.

Yıllar sonra yine ‘Empati’ girmişti hayatımıza! Gerçi ne zaman gitmişti ki(?)

Programı ise mutlaka izlemenizi tavsiye ederim, son derece kaliteli güzel bir program olmuş.