"Gönlümün şarkısı" = "İzmir"

Üç günlük 19 Mayıs tatili geçti gitti...

Buraya da yazmayalı epey olmuş...

Can sıkan tipler, kırgınlıklar, işlerin yoğunluğu derken zaman geçivermiş işte...

"Gönlümün şarkısını gözlerinde okurum
Sevgimin neşesini sözlerinde bulurum
Seni bir an göremezsem kederimden ölürüm
Göreyim şen yüzünü, kaçma benden sevdiğim"

Balkonda oturmuşuz... Buram buram yasemin kokuları geliyor Çamlık sokaklarından... Hasan'ım el yıkamaya kalkmış, masaya dönerken başlıyor bu şarkıya... Annem de eşlik ediyor ona... O an eminim ki dünyanın en mutlu insanı benim, iki doyumsuz ses, şakıyorlar karşılıklı!.. Bense aralarında oturmuş dinliyorum...

"Mekanın cennet olsun Muzaffer İlkar..." diyorum, "Allah senin gibileri başımızdan eksik etmesin!.."

Havalimanı... İçim her İzmir dönüşünde olduğu gibi ezik... Biraya ve şaraba vuruyorum kendimi... Uçak havalanıp da Antalya'ya indiğinde, eve dönüp ilk iş bu şarkıyı aratıyorum. İnternet bağlantı sağlayıcım sayesinde, Muazzez Abacı'dan buluyorum bu güzel şarkının bir yorumunu, gayet yasal yollarla indirip kullanım hakkını bilgisayarıma ve taşınabilir müzik dinleme aygıtlarıma yüklüyorum. Artık tutabilene aşkolsun!.. Bu şarkı hep İzmir'i anlatıyor bana, eski aşklarımı düşünüp hiç olmazsa aralarından birine yakıştırmama rağmen, asıl İzmir'e yakışıyor bu parça. (İzmir benden kaçmadığı halde)!.. Gece saat 3 olmuş, annemin doğumgünü gelmiş bu arada, ben Antalya Güzeloba'da evimde, bir yandan dinleyip bir yandan söylüyorum şarkımı!.. İstifa mı etsem diye bir düşünce aklımda. Her şey para mı? Belki de daha 23'ündeki bir arkadaşımızı tehdit eden beyin tümöründen daha basit bir kanser çeşidi, bir yıla kalmadan götürecek beni... (Belli mi olur?!? Anne tarafında da, baba tarafında da kanserden terk-i diyar eyleyen sayısı az değil, 5 oldu)!.. Gitmeli mi ne?!?

Doya doya yaşamak lazım, değil mi?!?