"Keşke" mi, "iyi ki" mi?

Günay Çoban yazmış sözlerini... Yaklaşık üç saattir dönüp duruyor.

Bitiyor, başlıyor ardı ardına... 100 olmuş mudur bilmiyorum " Üstüme yıkıldı dağ gibi bir hasret / Yaraları sarmaya, alışıp unutmaya / Koca bir hayat lazım, yıllar yetmez / Senin uzağında hayat çok hüzünlü / Şimdi kime yar diye sarılıyor ellerin?
Gitsen bile gözlerin benden gitmez / Resimlerde hep o güzel yüzün, / Yüreğimde hep ağlayan bir hüzün / Karaya vuran gemiler gibi, / İçimdeki kalp yaralı, bereli
/ Hançerli şu gönlüm, / Sevdanla kanarken, / Unutmak ne mümkün severken! / Hayatla barışmak, / Bir yerden tutunmak, / Her şeyde sen varken, / Kolay mı ah unutmak!

10-15 dizeye sıkışmış hazin bir aşk hikayesi...Funda Arar’ın muhteşem yorumuyla bir başka lezzetli oluyor dinlemek...

Kırılmış oyuncak burukluğunda.. Yenilgi umutsuzluğunun “keşke”li cümleleri gibi...

“Keşke”... Bu sözcüğü yaşamında kullanmamış kaç insan vardır? Ya da var mıdır acaba?

Mağlup olmanın hafiletici sebep arayışıdır “keşke”

Vazgeçmek için tan ağırması, onarmak için gün batımıdır.

Boşa yaşanmış ya da yaşanamamış yılların, kaçırılan fırsatların, harcanmış hayatların, bastırılmış duyguların günah çıkarma kulübesidir “keşke”

Dil ucuna gelip dilenememiş özürde, kaleme alınıp gönderilmemiş iletilerde, çarpıp çıkılmış bir kapının ardında, görmezden gelinmiş haksızlıklarda, zamanında öpülmemiş bir el ya da dudaktadır “keşke”.. Yitip giden bir güzelliğin ardından iç çekiştedir...

“içimde tutmasaydım”, “ öyle demeseydim”, “bırakıp gitmeseydim”, “arasaydım”, “sorsaydım” demeler sızlamalarla sürer gider biteviye raylar gibi...

Pısırıklığın, bencilliğin, kaprisvarlığın ardından kaybedilenler için söylenen sözdür “keşke”

“İyi ki” en büyük rakibidir ‘keşke’nin.

“Keşke”nin pısırıklığına inat, yüreklidir, cesurdur “ iyi ki”

Biri yürek dağlar “ahh” ile kopup gelir... can acısını, hayıflanmayı, pişman olmayı takar peşine.. Diğeri “ohh!” ile büyür. Ferahlık salar yüreğe...Özgüven artırır...Muzaffer bir komutan yapar kişiyi...

Alın kağıdı kalemi elinize “Keşke” ve “iyi ki”lerinizi bir bir yazın ve çoktan azı düşün.

İyi kileriniz çoksa kârlısınız...

“Keşke”leriniz çoksa, telafi etmek için hemen harekete geçme zamanıdır.

Bir ay, bir yıl, on yıl sonra yara bere içinde de olsa dilediğinizce ve doyasıya yaşamışlığın iç huzuru ve haklı gururu ile muzaffer bir komutan olacaksınız. Aksi halde, gelecekte bir gün yeniden karşılaştığınızda, ferini kaybeden gözleriniz” keşke” diye nemlenecektir.