"Söylesem tesiri yok sussam gönül razı değil"

Tıkanıp kalınıyor bazen... hem de, daha yürekte edilecek bir çok söz varken, tıkanılıp kalınıyor yine de. Dil bağlanıyor sözlerin bittiği o yerde.

Yol olmadığını görüp hala yürümek isteyen bacakları dizginlemek gerekliliği gibi susuluyor işte, tam o tıkanılan yerde.

Bir tenden bir bedene, bir gözden diğerine; bazen bir bakışla, bazen bir tek nefesle ulaşabilirken binlerce hece ...bazen de dökülen onca dille, ulaşamıyor bir tek kelime...o zaman tıkanılıyor işte.

Anlaşılma kaygısı gütmeden anlatabilmek imkaansız, anlaşılmayacağını bilirken konuşmak desen abesle iştigal...hal buyken, tıkanılıp kalınıyor işte.

Anlaşmak için aynı noktadan bakabilmek şartken, söylenecekler anlaşıldığı kadar olacakken; konuşmak neden? dediğimizde tıkanılıyor işte...

Bazen yolun en başında, bazen soluk soluğa dolu dizgin koşarken daha, zaman zaman önümüze çıkan ilk engelde, bazense o en tanıdık gelen sokakta elele yürüdüğümüzde, tıkanıp kalıyoruz işte yolun bir yerlerinde.

"Söylendiğinde anlaşılacak olsa, konuşmaya gerek var mı?" dediğimizde susmaya gönlün razı gelmese bile, dudak mühürlenir de açılmaz olur ya işte; tam o an da ve tam da o yerde... tıkanıp kalınıyor işte böyle...

Gel de Fuzuli'ye hak verme...



Sevgi ve ışıkla,
Ayna


10082006