Aslında her şey geçim derdinden..

Ağır bir koku altında, sağlıklarını riske atarak,büyük kentlerin şehir çöplüklerinde,sabahın ilk ışıklarıyla çöpleri ayrıştırmaya gidip,geri dönüşümü mümkün olan çöpleri çöp ihalesini alan kişiye satmak,

Bir fabrikada asgari ücrete razı olmak,kanalizasyonda çalışmak,boyasız ayakkabıyla gezmek, ya da böbreğini satmak….

Kot Taşlama İşinde çalışıp "Silikozis" hastası olmak,

Ölüm korkusunu hiçe sayıp, tersanelerde çalışmak,

Yüzlerce metre yerin altında, grizu korkusuyla yaşamak,

Demiryolu raylarını döşemek,

Traktörlerin,kamyonların kasasına doluşup çoluk çocuk güneş altında tarlalarda, inşaatlarda gündelikçi olmak,

Evini,ailesini bırakıp,diyar diyar dolaşmak,

Hastane kuyruklarında saatlerce beklemek,

Bir kahveye gitiğinde birilerinin yanında bir çay içebilmeyi hesap etmek,

Manavın,bakkalın önünden geçmeyip arka sokaklardan dolanmak….

Hepsi geçim derdinden.

Günde sekiz saat çalışıp,sosyal güvenceye kavuşma isteği de,kredi kartına sarılmak da geçim derdinden.

Yıllardır bu dertleri çözemedik.Yarın

ların endişesinden bir türlü kurtula

madık.

Yaşamak için,var olmak için,eve ekmek götürebilmek için,çocukların geleceğini sağlamak için alın teri döken emeğin hakkını bir türlü veremedik..

Yıl ,1 Mayıs 2009 ve biz “İşçi Bayramını” kutluyoruz.