15 Temmuz’u 16 Temmuz’a bağlayan gece 2010 saat 12.20

15 Temmuz’u 16 Temmuz’a bağlayan gece 2010 saat 12.20

Foça rüzgârı kuvvetlice esmeye başladı. Rüzgâr bana hüznü hatırlatır. Tanıdık hüznü. İçimden hiç atamadığım hüznü. Sebepsiz bir ayrılık korkusu sarar içimi. Kimden, neden olduğu bilinmez. Sadece acı bir korku. Yandaki evin rüzgâr çanları da bu korkuya eşlik edercesine çınlıyor. Perdeler kaçan ürkek atlar gibi. Issız bir ovanın ortasında… Dayanamayıp açıyorum perdeleri, bu belirsizlik beni rahatsız ediyor.

Yağmur yağdığında da böyle hissediyorum kendimi. Çaresiz gibi… Belirsiz bir ürkeklik içerisinde.

Keşke farklı iklimlerde farklı insanların gözlerinden bakabilseydim Dünya’ya. Onların hislerini hissetseydim. Neler düşünüyorlardır acaba? Böyle gizli, bilinmeyenleri var mıdır benim gibi? Bazen de ruhumun uçmasını istiyorum Dünya’nın farklı yerlerine. Yukarıdan izlemek istiyorum olan biteni. Ne güzel olurdu… Sevgiler dolusu hayallerim var benim, içimde koskoca bir Dünya var kimsenin bilmediği, orada güvendeyim, durgun ve dinginim. Kimse kıramaz beni, incitemez, yaralayamaz, yaralar açamaz ruhumda. Güvendeyim. Mutlu olmak, başka başka günlerin başka başka sayfalarında şimdi. Ulaşmak için yaşamalı değil mi? Yaşamalı…

Rüzgâr hiç durmadı. Korku ve hüzün iç içe şimdi. Karanlık örttü üzerini yaşananların. Yeni gün yepyeni anlara açılacak ıssız düşler gibi. Bekleyeceğiz…