1.500. Blog

1.248 onaylanmış + 214 silinmiş + 37 reddedilmiş + 1 bu = 1.500 blog.

Silinmişler dahil, 750.000’in üzerinde okunma. (Ortalama 500’ün üzerinde okunma.)

Yaklaşık 7 yıl süre.

Bu 1.500 tanenin 1.400 civarında olanı (belki de daha çoğu) bu blog için yazıldı.

Yılda 200, haftada 4 blog eder.

Hep belirtegeldim: Blog, benim için köşe yazısıyla makale karışımı bir şey olageldi. (Bu arada, makale sayılanın popüler bilim makalesi gibi, köşe yazısından daha gevşek örüntülü olanından tut, en kuru akademik dillisine kadar hepsini kapsadığını imleyelim.)

Bu form konusu. İçerik konusu ise belli, yani başlık belli: Gelecekbilim.

Blog içeriği konuları için 100 küsurun çok, 20 küsurun ise az olduğunu düşünenlerdenim. Tabii, aynı blogların başka sitelerde başka başka başlıklar altına yerleştirildiğini de sürekli görüyoruz.

MB umduğumdan daha verimli çıktı. 2006’da tahmin ettiğimden daha çok blog yazarı, şu an kitap bastırmış durumda.

7 küsur yıl bir blog için uzun süre. MB’un aynı süresinde, yazdığım 2 blog sitesi (Yurtsan Atakan’ı burada tüm çabaları için rahmetle anarım), 2 sinema sitesi başladı ve yoklara karıştı. Eh, Blogcu’nun hali malum. Blogger ve Wordpress ise, daha çok global gündem demek. Yani, MB hala alaturka en başta.

Toplam 15 yıllık internet deneyimime göre, makale türü blogların (özellikle siyaset içeriklerinin) tek okunabileceği yer gazete internet siteleri olarak gerçekleşti. Huffington Post global ölçekte bunun sulusunu yapmakta. Milliyet ve Radikal dışındaki gazetelerin blog konusunu kıvıramaması ise başka bir önemli nokta.

En önemli nokta şu:

Şu anda, kendini kabul ettirmiş bir blog yazarı, kendini kabul ettirmiş bir köşe yazarından daha etkili.

Açıkçası, kendisini çok eleştirmiş olsam da, dış politika konusunda metinlerimi 60 yıllık duayen Sami Kohen’inkilerin altında okunuyor görünce, içim bir hoş olmakta. (Kohen, Arcayürek ve Altan, uzun yazma süresi konusunda, Türk basınında hep birlikte rekor kırdılar.)

Yarın ne olur?

Yazmaya devam. O kesin.

Ancak, Çinliler’in hesabınca heyecanlı zamanlar geldi çattı. Rus devriminde ble laboratuvarında deney yapmayı sürdüren bilimci gibi biriyim ama yayınlanma konusunu bilemem.

Bugünleri göreceğimi hiç mi hiç sanmıyordum.

Son Taksim olayları bana şunu gösterdi:

Artık çok yaşlandım. Kendi kestirimlerimin doğru çıkması bile beni ilgilendirmiyor. Yazıyorum ama yaşamıyorum ve tüm bir ömür boyu bunu istedim.

Dilerim, uzak sahil kasabası düşüm de gerçek olur.

Tüm yazarlara ve okurlara hayırlı cehennemler...