2 Yaş sendromundaki çocuklar

2 Yaş sendromu yaşayan çocuklar bebeklikten, çocukluğa geçiş aşamasında olan asi, sinirli, herşey benimde benim diyen, zaman zaman ağlama nöbetlerine tutulan ve ebeveynleri çıldırtma noktasına getiren küçük afacanlardır.

Çocukların bu dönemi, kişiliklerini oluşturma dönemi olduğu için sürekli olarak çevrelerindeki insanlar gibi davranmaya ve onları taklit etmeye başlarlar. Çünkü çocuk, ebeveynlerinden öğrenecekleri doğrultusunda kendi kişiliğini ortaya koyacak ve bunun devamında da isteklerini sıralamaya başlıyacaktır.

Çocuklarımızın büyümeye başladıkları bu dönemde onlara mümkün olduğunca huzurlu ortam yaratmalı, isteklerine sınırı geçmiyecek düzeyde izin verilmeli, ağlama nöbetlerinde dikkatleri başka yöne çekilmeli ve artık büyüdüklerini kabul edilmelidir.

Küçük afacanlara, bağırmak yerine sakin sakin konuşarak, isteklerine cevap vermek çok önemlidir. Çocuklar artık büyük olma çabası içindeler, buyüzden onlarla konuşurken büyük adam gibi, oynarken çocuk gibi davranmalıyız.

Asla yaptığı şeyi bozmayın ki hayal kırıklığına uğramasın, yapmak istediklerini gerçekleştirmesine izin vermek onun hayal dünyasının gelişmesine ve kendini bir birey olarak hissetmesine yardımcı olacaktır. Ona özel olduğunu hissettirmek, sevgiyle büyümesini ve etrafına pozitif enerji yaymasını sağlıyacaktır.

Oğlum da yaşadığım 2 yaş sendoromundan örnekler...

Su içtiği bardağı mutfak tezgahının veya masanın üstüne koyar ama boyu yetmediği için en ucuna koyar. Eğer bardağı düzeltirseniz, o bardak tekrar alınır ve az önce koyduğu noktaya geri koyar. Boşuna uğraşmayın siz bu davranışı tekrar etseniz bile o bezmiyecek ve bardağı ilk koyduğu noktaya tekrar koyacaktır.

Merdivenlerden inerken, eğer elinden tutup siz indirirseniz yandınız. İnilen merdivenlerden tekrar kendisi çıkar ve tek başına inmek ister.

Arabadan inerken kesinlikle elini tutmaya çalışmayın poposunu sürte sürte kendisi inmek ister, düşsede önemli değil kaldırmanıza da izin vermez zaten.

Oldu ya yanında başka bir çocuğu sevme gafletinde bulundunuz. Benim annem, beni öp, beni sev, ya da ben öpcem bıyak annemi v.s.

Eşinizin, size sarılmasıda mümkün değil. Bıyak baba bıyak anne gel bıyak benim benim.

Oda içerisinde yürürken sevmek için elinizi uzatırsınız, geçtiği noktaya tekrar döner, elleme der ve geçtiği noktayı tekrar geçer.

Sürekli sıkılır, oyandığız oyunu beğenmez, çok sıkıldığı zamanlarda yalan söyler, sürekli aynı şey üzerinde defalarca konuşur.

Eve gelince el, yüz yıkanır. Hadi çocuğum yüzünü silelim. 'Havlu, havlu ben silcem' der yalap şap silip, koşar adım oynamaya giderken 'dur ben sileyim' derseniz kızar sildirmez ben silcem bıyaaaaaak...

Yemek veya kek yapılacaksa ben yapcam, ben karıştırcam, ben pişircem der. Kekin içine bir sürü şey katar bebek şef oldum der. Sizin keki ellemenize kesinlikle karşı çıkar.

Sevmek için isim takarım oğluma deme anne deme der...

Doğum günümüze bir aydan daha az süre kalmışken biz artık 2 yaşında olduğumuzu söylerken, 2 yaşın da zorluklarını yaşamaktayız. Hiç yorulmadan, hiç bıkmadan büyük bir sevgiyle bu dönemi geçirmeye çalışırkende çok ama çok büyük zevk alıyoruz.

Çünkü oğlum artık büyüyor ve artık ben de varım diyor.

Sevgilerimle...