2011 i uğurlarken...

Her yılın sonunda geçen günlerin muhasebesini yapmak gelenektir. Yılın olayı, yılın adamı, yılın sporcusu, yılın şarkısı vs. vs.

Genelde insanlarda bir bayram havası yaratır, yılbaşları, mutlu olunur ve doyasıya eğlenilir. Halbuki yıllar birbirini kovalar ve bizler yaşlanırız. Ve biz bunu coşku ile karşılarız. Liseyi bitirdiğine bayram eden öğrenciler gibi. Ben o yıllarda aynı bu günkü gibi üzülmüştüm aslında. Bir daha o güzel günlere sahip olamayacağım, ileride beni bekleyen iş hayatının zorlu günlerinden ürktüğüm için hüzünlüydüm. O hüzün bugün de içimde. Yaşadığım onca güzel yılları geride bırakırken nasıl eğlenip gülebilirim. Ama hayat bu, günü eğlenerek mutlu geçirmek önemli, ileride bu günleri neden zamanında mutlu olup eğlenememişim dememek için. Yaşadığımız bu güzel günün kıymetini bilerek, içimizdeki buruk sevinçle 2011 i uğurluyoruz.

Bireysel hayatımızda önemli değişiklik olmadı, doğal yapısında geçti üç yüz altmış beş gün.

Bu yıl yazdığım kırk yedi bloğa bir göz attım neler olmuş diye.

Muhteşem yüzyılın tartışmasıyla girmişiz 2011 e, Japonya’daki 8,9 şiddetindeki depremi yazmışız. Galatasaray’ı yıllar sonra yeni stadı Arena’da seyretmişiz. Siyasetteki bunalımları, Ergenekon çıkmazı dile getirmiş, İbrahim Tatlıses’e ve Bedri Baykam’a yapılan saldırıları yorumlamışız. Ve 2011 Haziran ayında yapılan genel seçimleri anlatmışız bol bol. Yazın ziyaret ettiğimiz Gökçeada, Hopa ve İzmir’i paylaşmışım sizinle. Temmuz ayında başlayıp hala devam eden futbolumuzdaki şike olayına değinip, artan terör olaylarına değinmişiz. Van depremi morallerimizi bozmuş, moral olsun diye havadan sudan bahsetmişiz. Hayatım boyunca en çok bu yıl suya kulaç attığımı anlatmışım sizlere. Kızlarım bir yıl daha büyümüş, okul kargaşasını daha çok yaşamış ders çalışmanın sıkıntısını omuzlarında hissetmeye başlamışlar.

Aklıma 2000 yılına nasıl coşkuyla girdiğimiz geldi. Bir yüzyılı bitirip bir sonraki yüzyıla girenler olarak çok mutluyduk. Bakın o sevincin ardından on iki yıl geçti. Yıllar geçiyor, bizlerse bu dünya üzerindeki sevinç ve mutluluktan payımızı almaya çalışıyoruz.

Umarım 2012 de daha olumlu güzel konuları sizinle paylaşırım.

Son bir noktayı yorumlayıp bu yılın son bloğunu bitirmek istiyorum. Yıllar ilerledikçe evlerimizin dışında yüksek fiyatlar ödeyerek kutlamalar yapmak daha çok istenir oluyor. Eski yılbaşlarında kimi akraba çevresiyle, kimi yakın arkadaş çevresiyle önceden belirlenen bir evde birlikte olmaktan mutlu olunurdu. Ama şimdi çeşitli nedenlerden dolayı kimse ev sahipliği yapmak istemiyor. Trend dışarıda eğlenmek. Refah seviyemiz iyi olduğu için bir asgari ücreti bir gecede harcamak kimseyi rahatsız etmiyor. İsterseniz bunun yorumunu gelecek yıla bırakalım.

Bütün okuyucularıma huzurlu, barış içinde mutlu, sağlıklı, refah içinde bir yıl diliyorum.