- Kategori
- Dostluk
22 yaşında hayata veda
Ailesinin tek kızıydı Derya. Babası onu 22 yaşına geldiğinde de "bebeğim" diye seviyordu. Bir gün bebeği onu bırakıp gitti. Ne mi oldu?
Derya Uşka'ta okuyordu. İktisadi İdari Bilimler Fakültesi'nde öğrenciydi. Ailesi onu okutmak için her türlü fedakarlığı yapacak kadar iyi bir aileyken Derya kendi parasını kendi kazanmak istiyordu. Hem okulu hem işi bir arada yürütecek kadar becerikliydi. Dost canlısı, iyi bir ablaydı. Kardeşi de o sene aynı şehirde üniversiteyi kazanmıştı. Birlikte aynı evi paylaşacaklardı. Ama hiçbir şey umulduğu gibi olmadı.
Derya hayata 22 yaşında gözlerini yumdu. Arkadaşlarını, kardeşini, annesini - babasını bırakıp gitti.
Gazeteler Üniversiteli genç kız kazada öldü diye başlık attı. Gören herkes kahroldu. Isparta girişindeki Kolçelik kavşağı yakınlarında lastiği patlayarak devrildi bindiği minibüsün. 13 kişinin yaralandığı kazada, İzmir'in Torbalı ilçesinde yaşayan Uşak Üniversitesi İşletme bölümü son sınıf öğrencisi Derya Bayraktar da ağır yaralandı. Aynı minibüste okuldan bir arkadaşını da aynı minibüste gördü. "Aaa dur yanına geleyim " dedi ve oturduğu yerden kalkıp minibüsün en arka koltuğuna geçti.İki arkadaş sohbet ederken gelen gürültüye "Ne oluyor ya" diyerek ayağa kalktı Derya. Ayağa kalkmasaydı belki de fırlamayacaktı o minibüsten.13 kişinin yaralandığı kazada hayatını kaybeden biri oldu. Derya maalesef 4 gün mücadele edebildi. O dört gün boyunca gözlerdeki yaş dinmedi. Kalbi durdu, doktorlar onu hayata yeniden döndürdü. Ama o son seferde Derya o güzel gülüşüyle meleklerle gitmeyi tercih etti. Bizleri gözü yaşlı bıraktı
O gideli 5 sene oldu neredeyse. Annesinin babasının göz yaşı dinmedi. Yavrularını hep gelecek gibi beklemeye devam ettiler, ediyorlar da. Ölümü bizleri yasa boğdu.
Cebindeki son parasını arkadaşlarıyla paylaşacak kadar cömert, annesine babasına yük olmayacak kadar düşünceli bir evlattı Derya. Deryamızdı o bizim. Öpmeye doyamadan veda etmek,daha gitmeden ayrılığın acısını hissetmek ... Belki kaybettiğimiz ilk dostumuzdu o bizim. Belki onun gibisi hiç gelmeyecekti. Akıllardaki soru işaretleri hiç gitmedi
Ama Derya gitti... Elden gelen bir şey olmadı, dua etmekten başka.
Sanmayın ki biz konuşmuyoruz onunla. Biz onunla her gece uyumadan önce konuşuyoruz, birbirimizi hissediyoruz.
Rahat uyu meleğim..
Derya Uşka'ta okuyordu. İktisadi İdari Bilimler Fakültesi'nde öğrenciydi. Ailesi onu okutmak için her türlü fedakarlığı yapacak kadar iyi bir aileyken Derya kendi parasını kendi kazanmak istiyordu. Hem okulu hem işi bir arada yürütecek kadar becerikliydi. Dost canlısı, iyi bir ablaydı. Kardeşi de o sene aynı şehirde üniversiteyi kazanmıştı. Birlikte aynı evi paylaşacaklardı. Ama hiçbir şey umulduğu gibi olmadı.
Derya hayata 22 yaşında gözlerini yumdu. Arkadaşlarını, kardeşini, annesini - babasını bırakıp gitti.
Gazeteler Üniversiteli genç kız kazada öldü diye başlık attı. Gören herkes kahroldu. Isparta girişindeki Kolçelik kavşağı yakınlarında lastiği patlayarak devrildi bindiği minibüsün. 13 kişinin yaralandığı kazada, İzmir'in Torbalı ilçesinde yaşayan Uşak Üniversitesi İşletme bölümü son sınıf öğrencisi Derya Bayraktar da ağır yaralandı. Aynı minibüste okuldan bir arkadaşını da aynı minibüste gördü. "Aaa dur yanına geleyim " dedi ve oturduğu yerden kalkıp minibüsün en arka koltuğuna geçti.İki arkadaş sohbet ederken gelen gürültüye "Ne oluyor ya" diyerek ayağa kalktı Derya. Ayağa kalkmasaydı belki de fırlamayacaktı o minibüsten.13 kişinin yaralandığı kazada hayatını kaybeden biri oldu. Derya maalesef 4 gün mücadele edebildi. O dört gün boyunca gözlerdeki yaş dinmedi. Kalbi durdu, doktorlar onu hayata yeniden döndürdü. Ama o son seferde Derya o güzel gülüşüyle meleklerle gitmeyi tercih etti. Bizleri gözü yaşlı bıraktı
O gideli 5 sene oldu neredeyse. Annesinin babasının göz yaşı dinmedi. Yavrularını hep gelecek gibi beklemeye devam ettiler, ediyorlar da. Ölümü bizleri yasa boğdu.
Cebindeki son parasını arkadaşlarıyla paylaşacak kadar cömert, annesine babasına yük olmayacak kadar düşünceli bir evlattı Derya. Deryamızdı o bizim. Öpmeye doyamadan veda etmek,daha gitmeden ayrılığın acısını hissetmek ... Belki kaybettiğimiz ilk dostumuzdu o bizim. Belki onun gibisi hiç gelmeyecekti. Akıllardaki soru işaretleri hiç gitmedi
Ama Derya gitti... Elden gelen bir şey olmadı, dua etmekten başka.
Sanmayın ki biz konuşmuyoruz onunla. Biz onunla her gece uyumadan önce konuşuyoruz, birbirimizi hissediyoruz.
Rahat uyu meleğim..
- Toplam blog
- : 7
- : 866
- Kayıt tarihi
- : 22.04.10
Yazmak, yazabilmek küçüklüğümden beri içimde taşığdığım beni çok mutlu eden bir durum... 8 yaşımd..