55'inden Sonra Kanun Çalmak

Gençlik döneminde yapmak isteyip de, bir türlü olanak bulup yapamadığı uğraşları, geç sayılabilecek yaşlarda gayet başarılı bir şekilde hayatının içine yerleştiren insanlar vardır; biliriz çevremizden.İleri yaşlarında tiyatro,saz,resim,heykel,folklor oyunları kurslarına gidip ,bunlarda çok başarılı olanlar bir hayli çoktur.Eskiden toplumumuzda bu tür şeylere pek prim verilmez"40'ından sonra saz çalma"denilirdi böylesi girişimlere.

Son yıllarda yaş ortalaması yükseldi bilindiği üzere.Artık evlilik yaşı bile 30 ve sonrasına çıktı.Ben de, bizden önceki kuşağın, artık ununu eleyip duvara astığı, köşesine çekildiği yaşlara geldim sayılır.Ama, zamana uyarak henüz bunu kabul edemiyorum...Bazen kendimi alıştırmak adına "60'ına geldik" derim, özellikle kızlarım "herkes yaş küçültür, sen büyütüyorsun"şeklindeki itirazlarını dile getirirler.

Ehliyet almak için de, sanırım oldukca geç bir yaş benimkisi.82 yaşındaki annem bile "bu yaştan sonra ne yapacaksın"diye kararımdan vaz geçirmek istedi.Ama vazgeçmedim, kaydoldum."Hiçbir şey için geç değildir"sözünü kim söylemiş bilmiyorum ama sanırım, birçok durum için doğru bir söz.İsmet İnönü'nün, 80 yaşında İngilizce öğrendiğini okumuştum.

Şehir trafiğine çıkabilecek cesareti gösterebilir miyim bilmiyorum.Amacım "ne olur ne olmaz" elimde bir belgenin olması.Bir de, kendime olan güvenimi sınamak.

Milliyet blogda yazanların yaş yelpazesi içinde, benim yaş grubumdakilerin, azımsanmayacak sayıda olduğunu biliyorum.Gençlik döneminde, kalemini kullanmak isteyip de buna zaman ve zemin bulamayan, birikim ve deneyimlerini; seçkin, özgün yazılarında sergileyen, milliyet blog yazarları da, "hiçbir şey için geç değildir" düşüncesinde olanlardan...

Eylemler için "geç kalınma"diye bir kavramı kabul etmeyenler; duygular, davranışlar söz konusu olduğunda da aynı fikri savunurlar mı acaba...Ben bu konuda da "zararın neresinden dönülse kardır"denilmesi gerektiğini düşünüyorum.

Anne-babamıza,eşimize, çocuğumuza, komşumuza, tüm insanlığa bakışımızı, duygu ve düşüncelerimizi de zaman içinde sorgulamak, objektif olarak değerlendirmeler yapmak; geç kalınmış doğruları hayata geçirmemiz adına daha fazla geç kalmamamızı sağlayacaktır, eminim.

Hiçbir şey için geç olmadığını düşünerek, kendimiz başta olmak üzere, yakın-uzak çevremize yaptığımız yanlışları düzeltmek, doğruları çoğaltmak; kalan zamanın daha verimli, huzurlu, mutlu geçmesine olanak tanıyacaktır ...Ben, yıllar önce almam gereken otomobil ehliyetini bu yaşımda alarak, kendime yaptığım haksızlıklardan birini, geç de olsa ortadan kaldıracağımı düşünüyorum.Yaşadıkça, doğrularla yanlışlar yer değiştirebiliyor...Tabii, "ille de benim doğrum, doğrudur" diyenler, bu çemberin dışındalar.

55'den sonra da,pekala kanun çalınabilir, o güne kadar, sadece ıslık çalabilmeyi başarmış olsak da...