6 Ay önce "Mardin nere, sen nere?" demiştim

Birkaç gün önce yaşanan akıl almaz vahşetle ilgili olarak çok yazıldı, çok konuşuldu. Afganistan ve Pakistan’da Taliban uygulamalarından kaçan, yollarda rezil olanların, insanlık ve çağdışı manzaralarıyla ardı ardına verildi Mardin’deki vahşetin, iş makineleriyle kazılan mezarların, ağıtlar yakan, bağıran, çağıran, apar-topar memleketlerini terk eden insanların fotoğrafları, görüntüleri, haberleri; tüm dünya medyasında.

Kalmadı, demokrasisiyle, şuyuyla buyuyla övündüğümüz ülkemizin; bir Afganistan’dan, bir Pakistan’dan çok fazlaca farkı.

Bir önceki yazımda “<ı>bu bizim sevgimiz, hastalıklı bir sevgi mi acaba?” diye sormuştum?”*. Sonra da bir başka soruyu ilave etmiştim, içimi yakan o ilk soruma “<ı>böyle bir sevgili, sevilir mi yahu?”.

Karmakarışık duygular içerisindeyim. Çokça da isyanlarda.

Bu insanlar, bu memleketin fertleri, bireyleri daha kendi yarınlarını kurtaramamışken, garanti altına alamamışken, diken üstünde, suya yazılan yazgılarla, günübirlik, dünsüz ve yarınsız yaşarken; söyler misiniz, çocuklarının, evlatlarının istikballerinin nasıl sağlayabilecek?

Bu coğrafyada, cehaletin-hoşgörüsüzlüğün-salaklığın ve dangalaklığın harman olduğu bu topraklarda; her gün onlarca insan ölürken, öldürülürken, boğazlanırken, kurşuna dizilirken, takla atan otobüsün ya da inşaattan düşen koskoca bir cam parçasının altında kalırken, mutlu azınlık b.k gibi para saçarken etrafa, hiç de azımsanamayacak çoğunluktan birileri çöpten beslenirken; hırsızlığın, arsızlığın, yüzsüzlüğün, sevimsizlik ve sevgisizliğin, cibiliyetsizlik ve şerefsizliğin, onursuzluk ve puştluğun zirve yaptığı lanet iklim hüküm sürerken, söyleyin hadi bana, bizler nereye sığınacağız?

İnzivaya mı çekileceğiz? Ne kadar soyutlayabileceğiz kendimizi kirden? Şair demişti ya “<ı>oluklar çift, birinden nur akar, birinden kir”. Keşke öyle olsaydı...

Bu, Mardin’de yaşanan vahşet ile ilgili eski bir yazıma gönderme yapacak ve sözü kısa tutacaktım ama dert bir değil ki elvan elvan...

Yaklaşık altı ay önce, aşağıda linkini gördüğünüz, bir yazı kaleme almıştım. Yeni taşınan, Mardinli apartman komşularımdan söz etmiştim. Ve Mardin’in, benim için çok önemli ve duygusal yerinden.

Bu arada Mardinli komşularım, yazımı yazdığım günlerde taşındılar evlerine malum ve komşuluk ilişkimiz başladı. Kendi hallerinde, saygılı, düzgün insanlar. O yazıma konu ettiğim olayda edindiğim ilk izlenimimi, zamanla kırdılar diyebilirim. Çok fazla bir samimiyetimiz ya da diyaloğumuz olmasa da merhabamız var. Kendileriyle ilk karşılaşmamda, Mardin-Bilge Köyü'nde yaşananlarla ilgili düşüncelerini de sormayı düşünüyorum. Enteresan bir yorum alırsam burada paylaşırım.

@ “Mardin Nere, Sen Nere?”: http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=149067

@ “Bu Bizim Sevgimiz, Hastalıklı Bir Sevgi mi?”: http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=178160