Aldatmak, Aldatan İçin Gurur Vesilesi

Aldatmak üzerine bir yazı

Bugün bir bakkal amca bir sakızı bana bir liraya sattı, diğer bakkala gittiğimde bir liraya beş sakız verdi, acaba birinci bakkal amca beni aldatmış olur mu?

Eve bozulan çamaşır makinesi için çağırdığım servis, makinenin motoru yandığını söyledi, ilk gelen servise inanmadığım için başka bir servis çağırdım, gelen ikinci servis sadece açma kapama anahtarının temas etmediğini söyledi, değiştirerek sorunu çözdü, İlk servis beni aldatmak mı istedi?

Cami yaptırma derneği üyeleri yeni yapılan caminin altındaki dükkânların kirası konusunda anlaşamadılar ve mahkemelik oldular. “Hayır” için yardım yapan insanlar aldatılmış mı oldu?

Servise verdiğim arabadaki arıza konusunda aldatıldım. Markette aldatıldım. Kasaptan kazık yedim aldatıldım. Otobüs firmasından kazık yedim aldatıldım. Aldatıldım da aldatıldım. Tabi bir de bunun aldatılmadan başka aldatma kısmı vardır; kişiler bunu genellikle fazla söylemeyi bu özelliklerini dışa vurmak istemezler. “Süte su karıştırdım, sucuğa mucuk karıştırdım, Salataya yağı az koydum, kızartmayı eski yağla yaptım, işe geç gittim, patrondan izin alırken, öğretmene sınıfa girince yalan söyledim. Söyledim ama sor bakalım niye söyledim, dediysem ben dedim, verdiysem ben verdim” gibi devam eden günlük diyaloglar ve yakınmalar duymadığımız şeyler değildir. 

Her konuda aldatmaya varız da iş sadece "o ince noktaya" gelince olmaaaz, neden? Oluyor işte. Neden olmasın ki?

İnsanların gelinen süreçte sadece en fazla ikiyüzlü olduğu zannediliyordu ancak seri üretim ve kapitalizm fikir özgürlüğü bu konuya da yaratıcılık kattı, çokyüzlü çokgenlere rahmet!

Diğer tüm aldatmaları gurur vesilesi yapıp, bir de bunun adını uyanıklık diye değiştiren bir toplumda aldatmanın çok fazla sorun olacağını zannetmiyorum. Bu olsa olsa "nasıl olur da benden uyanık olursun, benden önce davranırsın" diye hayıflanma meselesidir...