10 kasım 2008

Bugün 10 Kasım 2008... Bu ülkenin kurucusunun yetmişinci ölüm yıldönümü. Yetmiş yıl önce bu millet en büyük acılarından birini yaşamıştı.Atasını manevi babasını kaybetmişti. Ülkenin her köşesinden akın akın yurttaş gelmişti son bir kez onun manevi huzuruna çıkmak için. Bugün değişen neydi? Atamızın acısını içimize gömüp durmak yok yola devam mı dedik? Önümüze bakmamız gerektiğini mi anladık? Yapılan anma törenlerini sadece göstermelik yaparak vakit nakittir anlayışını mı benimsedik?
Okullarda sadece dokuzu beş geçe 2 dakikalık saygı duruşu akabinda konuşmalar ve şiirler onu anmaya yetiyor mu? Süreyi ne kadar kısa tutarsak iyidir fazla ders saati gitmesin anlayışı ile hareket etmek yeni nesillere ne kadar iyi örnek teşkil ettiğimizin en güzel ifadesi sanırım.

Atam biliyoruz ki seni yaptığımız her işle rahatsız eder olduk. Sen rahat uyu derken bile senin rahatsız ettiğimizi unuttuk. Seni doğru ifade etmeyi sadece belli zamanlarda anarak yapabidiğimizi sanıyoruz. Yapamıyoruz Atam beceremiyoruz elimize yüzümüze bulaştırıyoruz. Değerlerimize sahip çıkmayı bir kenara bırak senin özelini bile satalım diye uğraşıyoruz. Temellerini iyi atmamış olsaydın bu memleketin eminim biz onuda şimdiye kadar satardık emin ol. Seni yüreğimizde hissetmeyi unuttuk. Sen bizi afferder misin bilmiyorum ama biz bir gün kendimizi hiç affetmeyeceğiz ATAM...

Seni yaptığımız her türlü hataya rağmen tüm kalbimle ve samimiyetimle saygıyla anıyorum. Seni gerçekten özlüyorum. Senin bu milletle gurur duyacağın sana layık olacağımız günler yakın ATAM...